Bron: Morguefile.com
“Wat vind JIJ dan een écht onweerstaanbare vrouw?” Daar heb je ‘m. De vraag aller vragen. Mijn – vanzelfsprekend nog steeds puur platonische – vriendin Lisa kijkt me vanaf haar barkruk meewarig aan. Meewarig, ja. Omdat ik nog steeds single ben. Zelf vind ik dat prima (zie mijn blog van een week of twee geleden), maar zij vindt het blijkbaar zielig. En ze vermoedt dat ik mijn eisen maar eens danig moet downgraden.
En daarom wil ze nu weten wat ik onweerstaanbaar vind. Ik snap dat wel; eigenlijk wil ze gewoon weten wat mannen in het algemeen fantastisch vinden aan een vrouw, zodat zij eraan kan voldoen. Want ze is zelf ook (weer even) single.
Enfin. Tijd winnen is alles nu.
“Daar moet ik even over nadenken. Kan ik er volgende week op terugkomen?”
“Nee.”
Oei.
“Vrouwen die geen begrip hebben voor het feit dat mannen soms wat meer tijd nodig hebben voor iets, vind ik in ieder geval al een no go.”
Ze kijkt me furieus aan. “Ik wil weten wat jij GO GO’s vindt, níét wat je bij voorbaat al een no go vindt!”
“Oké, oké, rustig maar. Driftige vrouwen vind ik óók niet zo aantrekkelijk, weet je… Ik moest je vraag gewoon even door mijn hoofd laten gaan. Ik denk dat ik het nu wel zo’n beetje weet. Maar je mag niet boos worden om wat ik zeg.”
Ik wrijf nog even demonstratief peinzend over mijn kin.
“Het klinkt misschien klassiek,” steek ik van wal, “maar ik houd van vrouwelijke vrouwen. Met fatsoenlijke rondingen, niet te mager. En met intense ogen. Vrouwen die er verzorgd uitzien, maar niet teveel make-up, plamuur of lippenstift op hebben. Vrouwen in een jurkje of rokje, met hakken aan…” Ik visualiseer er lustig op los.
“Tss, altijd maar weer dat uiterlijk,” sist Lisa meteen. “Ik wil ínnerlijke dingen horen.”
“Prima. Kan ook.”
Ik verzin lekker verder. “Ze mag niet al te makkelijk te vangen zijn. Ik wil moeite voor haar moeten doen. Noem het jachtinstinct, maar een vrouw die zich meteen op me stort, waar ik niks meer voor hoef te doen, die is oninteressant,” murmel ik.
“Clichéééé… booooring!” krakeelt Lisa.
“Een écht aantrekkelijke vrouw? Die heeft haar eigen leven, haar eigen werk en eigen bezigheden. Da’s een vrouw die, door de dingen die ze doet, tenminste nog enige mysterie behoudt, óók na verloop van tijd. Die niet continu al haar gedachten ad hoc in mijn oor blaat, maar me ook eens laat vissen. Die haar eigen hobby’s en vriendenkring heeft. En mij ook de mijne laat.
Ik wil een vrouw die zegt: “Doe jij maar lekker, schat! Veel plezier,” als ik weer eens iets wil, waar zij geen zin in heeft. Die niet meteen verongelijkt of jaloers is als ik met anderen op stap ga. Want daarna hebben we weer gesprekstof voor tien en dát is fijn. Thuiskomen en met je liefste kletsen. Dát heeft aantrekkingskracht voor mij.”
Ze blijft even stil. Dan klinkt het voorzichtig: “Is dat alles?”
“Oh god, nee joh! Ik begin pas! Werkelijk onweerstaanbaar vind ik een vrouw die mij het gevoel geeft dat ik, en alléén ik, bijzonder voor haar ben. Dat ik speciaal en belangrijk ben, dat ze mij waardeert als persoon en niet enkel als fuck-buddy. Die vrouwen heb je tegenwoordig steeds vaker, weet je…”
Lisa rolt met haar ogen.
“En ik wil een vrouw die ik ook zo af en toe eens mág helpen. Zelfstandige vrouwen zijn fijn hoor, maar ze maken er soms zo’n potje van als ze twee linkerhanden hebben. Ik wil iemand die gewoon om hulp durft te vragen, iemand die daar niet te trots voor is. Zo’n vrouw is in mijn ogen veel attractiever dan die eeuwige ‘ik kan alles zelf, dus ik heb jou echt niet nodig’ types.”
Lisa zegt nu helemaal niks meer, want ik heb haar net uitvoerig beschreven als de vrouw die ik liever níét zo graag wil. Maar ze heeft me nu op dreef gekregen, dus ik draaf onverdroten door. “En wat ik ook enórm aantrekkelijk vind, is een vrouw die goed overweg kan met mijn kinderen. Die lekker kan koken. En zorgzaam is. En lief, dat ook.
En als ze dan ook nog eens op kan schieten met mijn vrienden, is ze helemáál perfect. En ze moet in zijn voor een lolletje. Een zachte, maar toch zelfverzekerde vrouw met humor, ook al is humor een suf woord. Dát is voor mij iemand waarmee ik wel oud wil worden, zeg maar.”
Even op adem komen. Een teug bier doet wonderen. “Wil je trouwens ook nog weten wat ik níét wil?” Ik zit nu lekker in mijn eigen maalstroom, dus ik wacht haar antwoord niet eens af. “Ik wil géén controlfreak. Ik wil ook geen vrouw die flipt omdat ik niet snel genoeg op haar whatsappjes of PB’tjes antwoord of die al jaloers wordt als ik even met iemand anders chat. Of eentje die continu over god en de wereld wil discussiëren en verbale wedstrijdjes aangaat, puur om die te winnen. Zo’n vrouw vind ik ook niks.”
Lisa staart met lege ogen naar de barman. Ik doe alsof ik het niet zie.
“En ik wil geen klaagmuur. Assertiviteit is fijn, zeuren is klote, en negativiteit is killing. En een correctiestift moet ik ook niet. Iemand die steeds zegt wat ik allemaal fout doe of die me zelfs kleineert waar mijn vrienden bij zijn, is ronduit afstotelijk. Oh, en ik wil óók geen vrouw die alleen maar zegt wat ze allemaal níét wil. Ha ha!” Ik lach om mijn eigen hypocrisie. God, wat lekker dit.
“Hmm,” murmelt Lisa. En nog eens: “Hm.” En dan: “Hoe zat het ook alweer met die uiterlijke kenmerken?”
Doe mij ook zo’n versie maar dan in de mannelijke vorm..