bron: foto MW
Die verontrustende berichten over genderneutraal speelgoed in Frankrijk van vorige week, ik keek er niet van op. Ook de behoedzaam enthousiaste reactie van onze eigen minister van Engelshoven van Emancipatie was te verwachten. Ik keek wel op van de diepe wonden die deze ontwikkelingen bij tegenstanders geslagen hebben. Alsof ze hun wereld onder hun voeten voelden verkruimelen.
Bij een discussie op de radio over het onderwerp hoorde ik een journalist (Mark Koster, die toch regelmatig verstandige dingen zegt) schuimbekkend protest aantekenen tegen de Franse aantasting van de verhoudingen tussen de genders.
Je voelde Marks vrees dat de zedenverwildering in Nederland snel navolging zou krijgen. Alsof een Franse genderpolitie voordeuren komt intrappen om jongetjes hun soldaatjes of autootjes uit handen te rukken en barbies van Franse meisjes te confisqueren.
Terwijl Franse jongetjes natuurlijk nog steeds met autootjes mogen spelen en meisjes met poppen. Alleen moeten ze het voortaan met iets minder hulp stellen om hun weg naar hun favoriete speelgoed te vinden.
Geen bordjes in speelgoedwinkels meer die vertellen welk speelgoed voor jongens is bedoeld en waar meisjes mee geacht worden te spelen. Geen winkelpersoneel dat jongetjes zonder omwegen naar de autootjes en meisjes via de kortste weg naar de poppen sturen. Maar eigenlijk hun ouders natuurlijk. Daar komen de nieuwe Franse regels op neer.
Kortom er zal niet veel veranderen, in ieder geval niet als jongens een gen voor autootjes en soldaatjes en meisjes er een voor poppen zouden hebben. En dat is wat degenen voor wie genderneutraliteit een horrorscenario is altijd bij hoog en bij laag beweren. Maar zo zeker zijn ze er kennelijk niet van. Dat jongetjes en meisjes ook zonder duwtjes in de ‘goede’ richting de genderconforme keuze zullen maken. En dat is toch eigenlijk wonderlijk. Niet dan?
Je voelt op je klompen aan waar tegenstanders van genderneutraliteit bang voor zijn. Er zullen natuurlijk altijd jongetjes blijven die je met geen stok bij autootjes en soldaatjes vandaan kan slaan, tot zover geen probleem. Voor meisjes en poppen geldt hetzelfde maar om het kort te houden blijf ik even bij de jongetjes.
Ik denk dat de Mark Kosters van deze wereld zich over jongetjes sowieso de meeste zorgen maken, want die moeten op zeker moment de hachelijke stap naar mannelijkheid gaan zetten. En daarbij kan zomaar iets mis gaan.
Omdat niets menselijks jongetjes vreemd is, zijn niet alle jongetjes precies hetzelfde. Zelfs in de oude situatie (met bordjes en behulpzame speelgoedwinkelmedewerkers) waren er al jongetjes die helemaal uit eigen beweging andere keuzes maakten dan de meerderheid. Dat handjevol jongetjes dat al die duwtjes in de ‘goede’ richting wist te weerstaan.
Nudging, heten die duwtjes in de gedragspsychologie. Zachte dwang waar je nauwelijks iets van merkt, als je er geen oog voor hebt, maar die wel je gedrag beïnvloedt. Wordt veel gebruik van gemaakt in de marketing. Maar vooral in de opvoeding. Hoewel het in de opvoeding meestal een stuk dwingender toegaat.
Sterker nog, er is geen effectievere vorm van hersenspoeling dan de opvoeding. En niemand die protesteert, dus ouders en allerlei andere lieden die zich met opvoeding bemoeien kunnen ongestoord hun gang gaan. Geen wonder dus dat een kind dat in Nederland opgroeit op alle fronten totaal anders tegen de wereld aankijkt dan een kind uit Frankrijk, Spanje, de VS, en laat staan Iran of Saoedi Arabië.
Dus tegenstanders van genderneutrale opvoeding zien de bui hangen. Als ze in speelgoedwinkels geen duwtjes meer krijgen de goede richting op, zou het zo maar eens kunnen dat straks duidelijk meer dan een handjevol jongetjes geen oog meer heeft voor autootjes en dat meer meisjes hun barbies links laten liggen.
En dat voorspelt weinig goeds, want stel je voor dat de hele opvoeding genderneutraal zou zijn! Wie weet wat er dan gebeurt! En het kan soms snel gaan, het heeft Nederland nauwelijks twee generaties gekost om zich aan de ijzeren greep van dominees en pastoors te ontworstelen.
Zover is het nog lang niet want voorlopig wordt ouders geen strobreed in de weg gelegd bij alles wat ze hun kinderen opdringen (met de beste bedoelingen denken ze zelf). Vaak zelfs zonder in de gaten te hebben hoe ze hun kinderen kneden want zelf hebben ze de hersenspoeling ook ondergaan.
Maar o wee als dat ooit zou veranderen! Ik voel mee met de haters van genderneutraliteit. Ze zijn een bedreigde soort.
