Iemand zin om een bloedmooie (knap, goddelijk strak lijf) zeer getalenteerde 32-jarige pianiste (summa cum laude afgestuurd op het conservatorium en met een dijk van een carrière) te daten? Dan vis je, net als ik achter het net!
Iris Hond is de hoofdprijs om van te watertanden van het programma Iris en de 12 dates, elke dinsdag op Net5. Het eerste product van de samenwerking tussen Linda (het blad) en SBS (de omroep). Beide in handen van John de Mol. De stap is niet geheel onlogisch dus. En wat mij betreft geslaagd.
Normaal laat ik programma’s op de commerciëlen links liggen. Op een enkele uitzondering na. Temptation Island kan ik niet laten schieten. Het ultieme aapjes kijken en je hoeft er niet eens voor naar Artis.
Wat zijn ze soms amusant van een afstandje, die sukkeltjes die geen raad weten met hun geile lusten. Hoe vaster de voornemens om ze de baas te worden hoe bevredigender voor de toeschouwer als dat, soms al bij de eerste gelegenheid de mist in gaat. Al je vooroordelen over de heffe des volks weer eens bevestigd.
Het wemelt van de aapjes in bijna alle programma’s van de commerciëlen. Vooral in die van SBS. En (Temptation Island uitgezonderd) worden ze nog serieus genomen ook. Want aapjes kijken zelf ook graag naar aapjes en je hebt ze als commercieel bedrijf nodig voor je kijkcijfers. En er zijn er veel van.
Maar bij SBS ging het ondanks al die programma’s met en voor aapjes al jaren niet zo goed. En omdat je niet een hele zender op de been kan houden met het succes van koning der aapjes Martien Meiland zochten ze het breder, met behulp van Linda.
Iris Hond is geen aapje. Het ontbrak haar nog wel aan een man in haar leven met kwaliteiten die de hare konden matchen. Haar valkuil was, vertelde ze in aflevering 1, op mannen vallen die haar als een meisje behandelden, een hulpeloos meisje dat smacht naar bescherming. Oudere mannen. Vaderfiguren, denk je dan onwillekeurig. En dan moet je je weer gaan schamen over je incestueuze gedachten.
De dates die haar mee op stap mochten nemen (3 per uitzending) doen hun best. Aapjes zijn het niet, maar sommigen sloegen de plank wel flink mis. Zoals die coach die Iris een survivalparcours op sleepte. Of die jongen die een stranddate voor haar in petto had.
Eigenlijk was het een beetje pech dat het allesbehalve strandweer was op de opnamedag. Koud en bewolkt en het waaide ook nog eens stevig. Dus Iris had natuurlijk geen zin in een duik. Maar het was niet nodig voor haar ogen zijn onderbroek uit te trekken om zelf wel de zee in te gaan. Exit beachboy.
Ik vrees dat ze in aflevering 3 haar droomman al gevonden heeft. Ondernemer Ralf. Richt superjachten in voor steenrijke sjeiks en andere klanten die niet weten waar ze hun geld moeten laten. Bereid om een omvallende boom voor haar op te vangen, zei hij. Ze mag wel oppassen niet terug te vallen in de rol van het meisje dat beschermd moet worden.
Maar Ralf is dan weer niet zo’n type dat bijna haar vader had kunnen zijn. Niet heel veel ouder en ze vond hem knap. Knap als in lekker, had ik het idee. Niet mijn idee van lekker, maar alla. Aardige vent, daar niet van. Als een van die 12 het per se moet worden (maar weet je die mop nog van Gordon die ging trouwen?), laat hij het dan maar zijn. Maar dan mag het van mij ook de Afrikaanse prins of de blote-voeten-man worden.
Ik stel me tevreden met de kruimels. Zoals de shotjes waarin je haar na de date ziet weglopen. Vaak in zo’n kort rokje dat haar fantastische benen (slanke pilaren van een Griekse tempel) het podium verschaft dat ze verdienen. Of beelden waarin ze zich mooi aankleedt voor de date waar ze nog heen moet. Of in een strak pakje aan het hardlopen of met gewichtjes aan het trainen is. Het bewijs dat je zo’n lijf niet cadeau krijgt.
Er komen nog 3 uitzendingen. Het zal wel iets worden als twee halve finales en een finale. En aan het einde weet je dan wie de Champions League heeft gewonnen. Niemand hoop ik. En dat er dan weer een nieuwe serie van 12 dates komt. En dan weer een en weer een. Nooit geweten dat ik een hondenmens ben.