‘Heb je nog last gehad van file? De boeren zijn onderweg naar het Provinciehuis!’ schreef mijn schoonmoeder bezorgd. Ik kon haar geruststellen, ik had onderweg geen tractor gezien. Rond een uur of tien, toen ik al lang en breed aan het werk was, zag ik een lange rij trekkers voorbijtrekken, gevolgd en geflankeerd door een lange rij auto’s en vrachtwagens.
‘Zou ik ze op de terugweg tegenkomen?’ vroeg ik me later af. De boeren moeten een keer terug naar huis, ’s ochtends vroeg moeten ze de koeien melken, of zoiets. Ook al was het een vrijdag, op een boerderij is het werk nooit klaar, ze moeten vroeg uit de veren. De schrik sloeg me om het hart, toen ik een rij trekkers zag die dezelfde richting op gingen als ik. Ik besloot het erop te wagen.
Even moesten mijn medeweggebruikers en ik inhouden, even ging het niet harder dan een kilometer of veertig per uur, terwijl we de tractoren inhaalden. Grote, massieve wielen, met een klein, open cabinetje erop, met weinig bescherming of comfort. De Nederlandse driekleur wapperde fier op diverse vehikels, inclusief een geblindeerde, gepantserd ogende vrachtwagen, die ik niet direct kon linken aan de boeren. Eén van de boeren was aan het appen terwijl hij reed, volgens mij geldt ‘handsfree’ ook bij minder dan vijftig kilometer per uur. Na vijf tot tien minuten waren we er al langs. Toen ik een minuut of tien later de A50 opreed, zag ik twee tractoren de andere kant opgaan, getooid met Friese vlaggetjes. Zouden die helemaal naar Fryslân moeten? Dat wordt nachtwerk!
De boeren zijn boos, wie geeft ze ongelijk? Hard werken, met steeds nieuwe eisen waar je aan moet voldoen. Dat alles om ons van eten te kunnen voorzien, liefst voor zo weinig mogelijk. Want we betalen liever niet te veel! De Nederlandse boeren voorzien niet alleen de eigen bevolking van eten, Nederland is een van de belangrijkste exporteurs van landbouwproducten. Zijn de melkplas en de boterberg al weggewerkt? Dat een klein land zo intensief landbouw bedrijft, dat kan vast wel een beetje minder. Maar niet onder dwang, niet door boeren met steeds weer nieuwe eisen weg te pesten.
Hoe het af gaat lopen, hoe vaak de boze boeren er nog op uit moeten trekken, door weer en wind, naar provinciehuis of het Binnenhof, de tijd zal het leren.
Het is lekker op de trekker, denk ik er maar bij.
