Credit: Ståle Grut / Unsplash.com
Laatst bezocht ik het Kröller-Müller Museum. Ik was er nog nooit geweest, dus hoog tijd om dat van m’n to do-lijst te vinken.
Voor wie het niet weet: het Kröller-Müller Museum is een museum voor moderne kunst, gelegen ergens in het midden van de Veluwe. Je kunt er met de auto komen, maar met de witte leenfietsen die er her en der te grijpen staan, is de beleving een stuk leuker. Als een olijke toerist in eigen land parkeerde ik de auto bij de ingang van het Nationaal Park De Hoge Veluwe en pakte er een fiets. Vanaf daar is het een kleine tien kilometer fietsen naar het museum. Je slingert daarbij door fraaie bossen (jeuh, herfst!) en prachtige heidevelden.
In het museum word je getrakteerd op meesterwerken van onder meer Gaugin, Mondriaan, Toorop (zowel Jan als Charley) en Picasso. Mijn ogen puilden er veelvuldig uit hun kassen van zoveel klassiekers en grote namen. Ik kreeg letterlijk kippenvel toen ik pal voor ‘Caféterras bij nacht’ van Vincent van Gogh stond. Serieus, wat een prachtstuk. Sowieso overdonderend wat die man maakte – ik zou er haast zelf ook mijn oor van af snijden.
Mooi om te zien dus allemaal, en ik was niet de enige die dat dacht. Want van de ettelijke toeristen stonden er heel wat een foto van de schilderijen te maken. “Wat raar”, dacht ik, “dat staat toch al lang en breed gewoon op Google, in een veel betere kwaliteit?” En het was niet alleen daar, op die zonnige zaterdagmiddag in het Kröller-Müller. Het was ook het geval toen ik eens op een doordeweekse dag rond tien uur ‘s avonds door het Louvre struinde. (Dronken, welteverstaan, maar dat is weer een heel ander avontuur.) Want eenmaal bij de Mona Lisa aangekomen, stond bijna iedereen er met zijn of haar telefoon een foto van te trekken. En zo bijzonder is dat werk nou ook weer niet: het ‘Oh ja, deze’ gevoel overheerst als je er pal voor staat.
Ik zag het gebeuren in het Prado in Madrid bij werken van Jeroen Bosch, ik zag het in het Museo Reina Sofía waar mensen probeerden om Picasso’s Guernica middels hun kleine kuttelefoontjes vast te leggen. Maf, want dat schilderij is bijna acht meter lang en dat red je zelfs met de panorama-functie niet.
Waarom mensen zo graag foto’s van schilderijen maken, geen idee. Als je een herinnering wilt dat je een dergelijk schilderij in het eggie hebt gezien, ga er dan samen mee op de foto. Maar om er nou zelf een suffe prent van te maken?
