Bron: pexels.com
Even dreigde het mis te gaan. Er is natuurlijk maar één diersoort die het op deze planeet volledig voor het zeggen heeft. Maar eergisteren las ik de kop ‘Wie zijn kat niet aanlijnt, overtreedt Europese regels’. Dat lijkt me niet de bedoeling. Rationeel gezien zou het dan een totaal terechte beslissing zijn, maar gelukkig doet rationaliteit er zelden toe. Een dag later lijkt het ook weer mee te vallen. De kat is op aarde nog altijd de baas. Oef.
Voor iedereen met een kat vertel ik niets nieuws. Over geen enkel poezenbeest heeft wie dan ook iets te vertellen. Neem het begrip hondenbelasting, iedereen lijkt het voor lief te nemen dat hier geen poezenvariant van is. Terwijl katten de maatschappij met veel meer kosten opzadelen.
Niemand die hun poep slaafs opruimt. Ze spitten tuinen en gemeentegroen om. Ze doden miljoenen dieren, van muizen tot vogeltjes. En ondanks hun hygiënische inborst verspreiden ze verschillende ziektes. De kat komt hier echter gewoon mee weg. Waarom? Omdat het dé kat is natuurlijk.
Er is maar één andere diersoort die met zoveel egards door de overheid wordt gedoogd. Koninklijke families. Met het grote verschil dat er van een kat daadwerkelijk geen enkele tegenprestatie verlangd wordt. Er is geen enkele druk. Onze onderdanigheid is compleet onvoorwaardelijk. Ze staan boven alles en iedereen.
Zelf heb ik ook zo’n superieur wezen in huis. En kinderen. Ik kan me voorstellen dat in hondengezinnen er veel interactie is met zo’n beest. Stoeien, aaien, stokken gooien die dan slaafs worden teruggebracht. Het doel van zo’n hond moet zijn om hem of haar te laten luisteren. Commando’s op te laten volgen. Alles staat in het teken om het beest gehoorzaam te laten zijn.
Bij ons kattengezin is het omgekeerde aan de hand. Hij moet om te beginnen al niets van kleine kinderen hebben. Ze zijn te onvoorspelbaar, dus blijft hij wijselijk uit de buurt. Pas als de leeftijd wordt bereikt dat een mensenonderdaan hem eten kan geven, wil hij een sporadisch kopje geven. Verder bepaalt zijne koninklijke zachtheid helemaal zelf wanneer en hoe hij zijn mensen wat aandacht geeft. Als dit dan gebeurt, dan is dit een enorme eer.
Het is dus niet gek dat er politiek gezien ook alles (of niets, het is hoe je het bekijkt) aan de positie van de kat wordt gedaan. Het beest leeft nou eenmaal ver boven ieders macht. Wij zijn hun honden.
