Credit: Greg Rakozy / Unsplash.com
Nog een dikke maand te gaan en dan is ‘ie eraan: het decennium dat eigenlijk geen naam heeft. De ‘Tens’? De jaren Tien? Een decennium dat voor mijn gevoel voorbij is gevlogen, al bevatte hij een aantal gigantische veranderingen die me een leven lang bij zullen blijven.
Zo bezocht ik een hele rits nieuwe landen, vond ik de liefde van mijn leven met wie ik een huis kocht en twee kinderen kreeg, speelde ik samen met onze Gabriël in een heuse speelfilm, prijkt mijn naam prominent op een verschenen koffietafelboek (dat mij samen met de voornoemde film maar liefst twee hits op bol.com geeft) en swapte ik welgeteld drie keer van baan. Geen slechte score voor een nietszeggend decennium.
Een decennium dat bovenal een krachtige professionele ontwikkeling met zich meebracht en waar ik erg dankbaar voor ben. Still growing strong, om maar eens een T-shirt quote te droppen. Sterker nog, ik ben er pas sinds een paar jaar achter wat ik later wil worden als ik groot ben. Het wordt nog eens wat, met de Vugts.
Het was het decennium waarin ik veertiger werd, al heb ik dat nooit zo gevoeld. Nog steeds niet trouwens, al oordeelt de kalender zelf daar bikkelhard over. Toch staat er in de hoek van de kamer nog altijd een skateboard naar me te grijnzen en maak ik wekelijks een muzikale pot serieuze grote-mannen-herrie met vier vrienden – waar we het afgelopen decennium zelfs een grote landelijke bandstrijd mee wonnen! Dingen die ik twee, bijna drie decennia geleden ook al deed. Tijden veranderen, maar we houden vast aan wat we tof vinden.
Over een maand zitten we met zijn allen in de nieuwe jaren ’20. Een decennium waarin de wereld je wederom talloze ups & downs zal serveren, de logica nogal eens een loopje met de werkelijkheid gaat nemen en we opnieuw besluiten dat de wereld nu toch écht naar de kloten gaat. Maar of het wederom zo’n vaart zal lopen?
