Bron: Morguefile.com
Een paar weken geleden schilderde ik mijn probleem. Het huishoudelijke puberprobleem. Daar hoort echter ook nog een ander issue bij: het “gezonde” eten.
Ik ben geen geweldige kok; dat heb ik al eerder uit de doeken gedaan. Maar tot voor kort was de wereld – wat eten betreft – nog in orde: er werd gewoon gegeten wat de pot schaft. Nu niet meer. Nu is alles anders. Want mijn kinderen zijn ineens milieu- en gezondheidsbewust geworden.
Zo maakte ik vroeger regelmatig pannenkoeken. Die gingen erin als koek. Met stroop en jam. Nu krijg ik een relaas over hoe slecht tarwe, eieren en melk voor ‘de mens’ zijn. Dat wordt allemaal geproduceerd door boeren en die willen niks doen aan het stikstof(oxide)probleem. En van tarwe word je dik omdat het teveel genetisch gemanipuleerd is. En daarnaast zitten er totáál geen vitaminen in een pannenkoek, waardoor de hersenen niet goed kunnen werken. Exit pannenkoek.
Vroeger maakte ik met liefde mijn roemruchte pasta lol-met-vlees (zo noemden ze bolognese toen ze nog schattig en klein waren), want dát kon ik tenminste. Met veel geraspte kaas erop voor de smaak. Ze vonden het heerlijk. Nu is die lol er wel af, want wéér dat verhaal over tarwe (“Koop misschien eens speltspaghetti, pap? Zomaar een suggestie…”). En gehakt is nu eenmaal vlees. En vlees is per definitie slecht voor het milieu. En het klimaat. En tomaten uit blik zijn helemáál uit den boze, want dan gaan er door het zuur stoffen van het blikje over in de tomaten. En dat is kankerverwekkend. Exit pasta bolognese.
Nóg vroegerer maakte ik ook wel eens sperzieboontjes en verkocht ze aan de kinderen als ‘groene patatten’. Werkte perfect. Tegenwoordig is mijn loon enkel nog een verveeld “alwéér boontjes?? Er bestaan nog meer groentesoorten, hoor! Wat is er mis met broccoli?”
Ik háát broccoli. Exit boontjes.
En heel vroeger maakte ik ook heel verantwoord een tomaten-komkommer-maaltijdsalade met brood. En romige stukjes avocado. En zalm en maïs. Ook dat aten ze zonder mokken. Maar nu heerst er een avocado-huisverbod. Want avocado’s zijn slecht voor de grondwaterstand in Peru.
En maïs mag je echt niet meer vertrouwen: dat is allemaal genetisch gemanipuleerd. “Ik wil alleen biokomkommer en -tomaten, die smaken tenminste nog naar iets!” En in zalm zit kwik en plastic. Dan klinkt steeds weer het sarcastische grapje: “Wilt u misschien een plastic zakje voor uw zalm, meneer? Nee hoor, dank u, dat zit er al in!”
Exit maaltijdsalade.
Nu weet ik diep van binnen dat ze best wel een beetje gelijk hebben. Een heel klein beetje. Maar toch. Die milieubewuste jeugd maakt het mij als gewone, kokende man niet makkelijk. Milieubewust eten is een ramp op zich. Zo langzaamaan kook ik over.
