Bron: Pixabay
De kinderen hebben schijt aan mij. Letterlijk.
Let maar eens op.
Het toilet poetsen doe ik grondig. De gehele ruimte komt aan bod.
Ik schuur het fonteintje, inclusief een behandeling met bleek.
De wanden sop ik, en het toilet gooi ik vol met Vim. De borstel breek ik bijna, zo hard schuur ik over het porcelein.
Daarna is de bril aan de beurt. Die wordt verzorgd met een goede allesreiniger. Net zoals de spoelbak.
Maar daar blijft het niet bij.
De onderkant van de rand schuur ik met zo’n brillo sponsje. Dat is een metaalachtig ding met schoonmaakspul erin verwerkt.
Ik doe dat zo goed mogelijk. Vroeger schuurde ik dat gedeelte van de wc nooit, totdat er vanuit die rand een bruine drap tergend traag naar beneden kwam druipen. Ik wist meteen waar de putlucht vandaan kwam.
Per direct kocht ik een wc-borstel met daarin een speciaal borsteltje voor de onderkant van de rand eraan verwerkt, maar die borstel hield het welgeteld één sessie vol. Toen brak hij af.
Ik ken mijn eigen krachten niet.
Daar blijft het natuurlijk niet bij.
Want als ik daar eindelijk mee klaar ben, gooi ik een blauw blokje in de spoelbak. Dat blokje reinigt de binnenkant van die bak.
Tegelijkertijd drapeer ik een bruistablet in de wc zelf, zodat ook zijn onderkantje – de buis richting riool – schoon wordt.
Als laatste verras ik het toilet ook nog eens met een puike straal WC-Eend.
Dat alles moet minstens een uur inwerken. Maar dan ruikt die ruimte als een fris binnenzwembad.
Bron: Pixabay
Dat uur inwerken lukt echter nooit.
Zodra ik tevreden de wc-deur achter mij sluit, stormen beide kinderen naar beneden. De geur van verse bleek stimuleert blijkbaar de darmen.
Binnen tien minuten zijn de Draken volledig leeg, en zit de wc ramvol remsporen. Tot aan de spoelbak zie je dikke druppels poep zitten. De geur van bleek is vervangen door een dikke walm van fecaliën. De kinderen een kilo lichter, de pot twee kilo zwaarder. En al mijn noeste arbeid per direct het riool in gegaan.
Kinderen.
Ik vind ze best leuk.
Maar ze hebben schijt aan mij.
Klinkt eerlijk gezegd een beetje smetvrezerig. Het zou mij op zich niet storen, maar je spoelt onnodig liters Dettol, Glorix en andere chemische en bijtende rotzooi door het riool het milieu in.
Marko, ooit van het spreekwoord ‘iets met een korreltje zout nemen’ gehoord? Of iets van sarcasme begrepen?
Sommige mensen nemen echt alles letterlijk en serieus…
ja en dan heb je ook nog het verschijnsel ‘ fictie’. Dat je iets beschrijft dat niet eens echt is…