Bron: Morguefile.com
Laatst kreeg ik op Facebook weer naar mijn hoofd geslingerd dat ik gefrustreerd ben. En dat ik mij niet bewust ben van mijn eigen frustratie. En ene psycholoog met de naam Aart vond dat het nu wel tijd was om mij bewust te maken van mijn onderbewuste, maar overduidelijke frustraties.
Helaas deed hij dat nogal omslachtig: “Heet jij echt zo of heb je die naam aangenomen nadat je ontdekt had wat je frustratie was?” Hij vroeg dus of mijn naam wel echt was. Nou, ik heet Denis, inderdaad. Maar of dat komt doordat ik mijn ‘frustratie’ ontdekt heb? Wélke frustratie?
Dus ik antwoord, beleefd en ongefrustreerd als ik ben: “Ik heet Denis, ja 🙂 Maar waarom vraag je dat?”, onderwijl hard hopende op een soort van ‘wat duidelijkere’ uitleg. Die kwam niet.
Wat wel kwam: “Eigenlijk omdat ik benieuwd ben of jij je van je eigen frustratie bewust bent. Als je hier nog even op wilt reageren, dan weet ik het zeker…”
Een antwoord als een dreigende kettingbrief: “Als je niet hierop antwoordt, ga je dood van frustratie!” En aan de andere kant: “Als je wél hierop antwoordt, ga je óók dood van frustratie!”
Dus ik antwoord, wederom, nog steeds beleefd: “Ik ben mij van geen frustratie bewust.” Daarmee aantonende dat ik mij van mijn frustratie bewust ben, want ik heb geantwoord. Of redeneer ik nu fout en is het omgekeerde het geval? Frustrerend, dit.
Ene Herman merkt tussendoor nog even terecht op dat het geinig is, dat iemand die ‘Van de Zaak’ als achternaam heeft, vraagt of iemand anders’ achternaam wel echt is. Aart weet dat te pareren met de grappige opmerking dat zijn moeder ‘Rondje’ heette. Ha. Ha. Nou, mijn vader was Dr. in de waterbouwkunde. Kunt u zich de grappen al voorstellen?
Maar meneer Aart was nog niet klaar: “Als je er nou iets bij gezet had in de trant van ‘… en daar zit ik helemaal niet mee’ of zo, dan had ik je geloofd.”
Maar hoe kan ik dat er nu bijzetten als ik niet eens weet, wáár ik helemaal niet mee zit? Ik zit met een hoop dingen, bijvoorbeeld als mensen totaal onduidelijk zijn. Mensen die niet evident zeggen wat ze willen of wat ze bedoelen. Mensen die enkel wollige uitspraken doen over wat jij wel of niet bent. Dan raakt de autist in mij in de war. Gefrustreerd, zo je wilt.
En dan begint ’t me te dagen. Het is me er eentje, die meneer Aart. Hij zorgt er heel bewust voor dat ik ein-de-lijk een frustratie héb! Een frustratie die Aart heet, vakkundig door Aart aangepraat, door te preken over een frustratie die ik eerder nog niet had, maar nú wel heb. Héél vernuftig! Of zit ik nu gefrustreerd naar frustraties te zoeken?
bron: facebookprofielpagina D.E.
PS: Probeer deze blog maar eens hardop voor te lezen zonder te schuimbekken. Vreselijk frustrerend woord, ‘frustratie’.
Het is een kerel die je af wil trekken omdat hij sexueel gefrustreerd is en nu kijkt of jij ook zo sexueel gefrustreerd bent dat je dat ook met avdz wil.
Nu je aangeeft gefrustreerd van hem te zijn, windt hem dat vreselijk op.