Afbeelding van Michael Gaida via Pixabay
Er bestaat een club, waar iedereen lid van kan worden. Er is geen clublied, geen uniform, uiterlijke kenmerken of embleem waar de leden aan herkenbaar zijn. Het zijn onopvallende, rustige mensen, die opgaan in de samenleving. U kan er één zijn, of de man of vrouw die naast u staat (of zit). Ze vallen slechts op door één ding: ze doen het rustig aan, in hun eigen tempo.
U kunt ze zien op de snelweg. Vrachtwagens e.d. buiten beschouwing gelaten, kunnen weggebruikers grofweg in twee categorieën ingedeeld worden: zij die haast hebben, en zij die geen haast hebben. De eerste categorie is voornamelijk op de linker rijbaan te vinden. Met een enorme vaart komen ze aangestormd, hun koplampen verschijnen plots in de achteruitkijkspiegel van een argeloze voorganger die de vermetele moed heeft in te halen en op hun privédomein te komen. Vol nauwelijks verborgen ongeduld houden ze in, nog net niet aan de bumper klevend van hun treuzelende voorganger. Om meteen vol gas te geven zodra deze zijn eigenlijke plek weer ingenomen heeft, op de rechter rijbaan. Ver komen ze niet, een luttele honderd meter verder moeten ze wéér inhouden, achter de volgende treuzelaar. Ik noem ze de aanschuivers.
De andere categorie rijdt veel relaxter. Geen stress omdat degene die voor je rijdt niet genoeg gas geeft. Geen haast, ze komen toch wel op hun bestemming. En niet eens zoveel later, omdat de Nederlandse snelwegen zo druk zijn, dat je bijna nergens de maximumsnelheid haalt. Misschien een uur of drie ’s nachts, overdag en zeker in de spits lukt dat van geen kanten. Het zijn geen gefrustreerde konijnen, die zich voortdurend ergeren aan andere weggebruikers, die minder haast hebben. Met een kilometer of honderd per uur tuffen ze over ’s vaderlands snelwegen, op weg naar werk of huis. De extra tijd die dat kost, hooguit een minuut of vijf tot tien (afhankelijk van de afstand), is extra tijd om zich voor te bereiden op het werk of om tot rust te komen na een lange, drukke werkdag. Opgeruimd en opgewekt komen ze thuis, om zich onder te dompelen in het gezinsleven. Ik noem ze de club van honderd.
Zelf ben ik sinds kort ook lid geworden. Er is niet veel voor nodig, maar het levert veel op. Rust, een zuiniger rijdende auto die ook nog eens minder hard slijt. Je hoeft alleen maar het gaspedaal los te laten. Een klein beetje.
