Bron: pixabay
De paus wordt op zijn verjaardag verstandig. Per heden mag seksueel misbruik binnen de kerk niet meer binnen de muren blijven. Geheimhouding omtrent het onderwerp wordt verboden. Vanaf nu krijgen advocaten toegang tot de juiste papieren en kan belastende informatie wereldwijd gedeeld worden.
De paus verplicht zijn onderdanen zelfs om verdenking van misbruik bij de lokale politie te melden. Daarbij heeft hij ook nog eens beslist dat misbruik al gemeld moet worden bij kinderen van 18 jaar of jonger. Voorheen lag die leeftijd bij 14 jaar.
Als slachtoffer van een pastoor die grote moeite met het celibaat had ben ik opgelucht. Mijn verhaal lees je hier. Hoeveel invloed dat op mijn leven had? Lees maar. En nog steeds heb ik dagelijks te dealen met mijn afgestompt vertrouwen in de mens. Maar ik heb de afgelopen jaren met mijn blogs in ieder geval het goede voorbeeld gegeven, als het om openheid van zaken gaat.
Dus, als dan de baas van de kerk op zijn 83ste verjaardag besluit dat het misbruik te allen tijde gemeld moet worden, dan ben ik blij. Maar ik kan tegelijkertijd een enorm gevoel van achterdocht niet onderdrukken. Want waarom nu pas?
Raakt de schatkist leeg? Kunnen de torenhoge afkoopsommen niet meer betaald worden? Of is er iets anders aan de hand? Is de paus terminaal en wil hij de boeken ingaan als de paus die het schandaal daadwerkelijk aanpakte?
Om kort te zijn; ik geloof de woorden van de vrome man niet zo. De paus blijft wat mij betreft de belichaming van alles wat er mis is binnen het katholicisme. Ook al zal Franciscus zelf nooit aan jonge jongens gezeten hebben.
Ik vertrouw hem gewoon niet. Het persbericht laat mijn maag letterlijk omdraaien. Ziek van de droge woorden, die snoeihard mijn ziel doorboren. Ik heb weer een enorme kut avond, nu ik dat bericht gelezen heb. Zo diep zit dat.
Maar ik snap ook best dat ik een gruwelijk gekleurde mening heb. Ik zal het bericht echter pas geloven als in de praktijk blijkt dat hij woord houdt. Daadkracht toont. Leidt met strenge hand, en zijn herders een vrome weg laat inslaan. En daarmee zijn schapen op het droge houdt. Geen woorden. Daden.
Zo zie je maar. Ik laat mij niet nog eens naaien.
