Van ons, voor jullie...
Fotobron: Pixabay.com
Een high kick en een opstoot naar de lever
Twee draaitrappen en nog een linkse hoek
Ik ben voor Rico maar zijn tegenstrever
Is duidelijk naar de knock out op zoek
Ik hoorde haar eerst niet door het gejoel:
‘Daalt het al lekker in, dat kerstgevoel?’
Elke week in je mailbox!
Het is frappant hoe liefde om kan slaan in haat, jaloezie, ergernis. En uiteindelijk in totale onverschilligheid. Waar ik ooit optimistisch begon aan een echtscheiding waarbij we vrienden zouden blijven, ben ik nu een illusie armer en een ervaring rijker.
Zo vertrouwd als dit kan het voelen, om te lachen om je onzekerheden. Je te plagen met onbenulligheden en dodelijk serieus te zijn wanneer je aangeeft dat het pijn kan doen.
Naar aanleiding van zijn dood, ben ik me wat in Avicii gaan verdiepen. Ik vond een reportage die me tot op het bot heeft geraakt. Er werd een beeld geschetst van een aardige, rustige, introverte persoon, die moeilijk nee kon zeggen. Hij viel in de klauwen van een manager met dollartekens in zijn ogen, die hem genadeloos opjoeg.
Er staat een blauw vinkje bij zijn naam, maar ik hoop ergens dat zijn account gehackt is. Dit een goed voorbeeld van een burgerarrest noemen, lijkt me op z'n zachtst gezegd wat dubieus. Er is iemand overleden.
Ik heb geschaatst, het was afgelopen zaterdag. Er was niet aan te ontkomen. Het moest! Anderen waren me al voorgegaan en het werden er steeds meer. De berichten en de beelden op youtube logen niet, en dan komen toch de kriebels. Het kan, en dan moet je! Al ga je maar een keer!
Zonder kijkers word je afgeschoten.
