De vijf B’s van een vrouw

27-12-2019 door Maurits Westerbeek

bron: tegelizr.nl/MW

Van Wendy van Poorten (wie?) mag een man niet van zichzelf zeggen dat hij een borstenman is. Of een billenman. Wat Wendy betreft heeft een man zelfs nooit een goed excuus om aandacht te besteden aan het lichaam van een vrouw. Wegkijken, dat is het enige wat er op zit.

Dat mocht ze allemaal opschrijven in mannenblad Esquire. Wie zich een billen- of borstenman noemt, doet (volgens Wendy) alsof ‘het oké is om een vrouw te beoordelen op basis van haar borsten c.q. billen. En vooral: om die lichaamsdelen eens goed te bestuderen.’ En volgens Wendy is dat dus niet oké!

Nu blijkt uit haar stukje dat het Wendy in het bijzonder om een speciaal geval gaat. Het geval namelijk dat een man vrouwelijke lichaamsdelen bestudeert op het moment dat hij met haar in gesprek is. Ik moet toegeven, naar borsten blijven staren is niet zo beleefd. Maar zelfs een paar seconden is voor Wendy al te veel!

Eigenlijk is kijken naar vrouwen altijd uit den boze, volgens Wendy. Zelfs naar een vrouw die voorbijloopt. Voor je uit blijven kijken, lijkt haar ‘niet zo vreselijk ingewikkeld’. Klopt, maar wel naar borsten kijken is dat ook niet. Dus ingewikkeldheid kan het criterium nooit zijn. Het komt er op neer dat naar vrouwen kijken gewoon niet mag van Wendy. Onder geen voorwaarde!

Laten we het eens omkeren. Zou Wendy van Poorten het oké vinden als een man de door hem ingehuurde escort naar de universitaire studie zou vragen die ze met haar bijbaantje bekostigt? Mag een man Playboy werkelijk voor de interviews kopen in plaats van voor de blote vrouwen? Als het aan Wendy zou liggen.

Het valt niet helemaal uit te sluiten dat Wendy ook dat niet toelaatbaar vindt, omdat ook in die gevallen het ene onderwerp in het vaarwater van het andere komt. Daarmee zou ze in zekere zin consequent zijn. Dan zou dus een vrouwelijke kerngeleerde onder werktijd alleen kerngeleerde mogen zijn, en moet een escort zich tijdens betaalde uren niet verbeelden meer dan een levend stuk warm vlees te zijn. Duidelijk is het wel. Misschien dat Wendy gewoon van duidelijkheid houdt.

Maar ik heb zo’n vermoeden dat Wendy het juist onder alle omstandigheden wel oké vindt om een vrouw op haar intellectuele capaciteiten aan te spreken. Ook een vrouw die het van haar lichaam moet hebben.

Vindt Wendy dan dat borsten überhaupt het bekijken niet waard zijn? Of billen, benen, buiken. Is een vrouwenlijf al die aandacht niet waard? Terwijl juist haar lichaam een vrouw een vrouw maakt! Net als bij een man trouwens, maar dat terzijde.

Want een vrouwelijke kerngeleerde is net zo geleerd als een mannelijke kerngeleerde. Een vrouwelijke filosoof net zo wijsgerig als een mannelijke. Een vrouwelijke politicus net zo integer (of corrupt) als een mannelijke.

Dus hoe zou je om borsten en billen heen kunnen om een vrouw als vrouw te beoordelen? Hoe zou Wendy dat zien? Denkt ze soms dat een vrouw met mooie borsten en billen per definitie een dom blondje is? Of dat je een slimme vrouw aan rimpelige hangborstjes en platte billen herkent?

Nu zou ik mezelf nooit een borstenman noemen. Ook geen billenman. Ik ben een borsten-en-billenman. Nog preciezer: ik ben een man van (minstens) die vier B’s! Aan de mooiste vrouwen is alles mooi.

En als je ‘alles’ zegt kan je onmogelijk om de vijfde B heen: het brein, het seksueel orgaan bij uitstek. Laat ik dat dan de eerste B noemen. Want voor al haar moeite wil ik Wendy toch een beetje tegemoet komen.

Maar voor een vrouw is toch echt meer nodig dan alleen een stel hersens. Die vier andere B’s! Tenzij Wendy met betere argumenten komt, blijf ik ze bewonderen. Niet te lang natuurlijk, maar wel lang genoeg! Dat lijkt me meer dan oké!