bron: morguefile.com
Het is een raar jaargetijde, deze laatste maand van het jaar. Mensen gaan zich ineens afwijkend gedragen. Emotioneler. Alles moet in balans zijn, vol warmte, liefde en geluk. Maar wat vooral opvalt, is dat iedereen begint met terugblikken.
Wat heeft het afgelopen jaar mij gebracht? Heb ik mijn gestelde doelen bereikt? En dan volgt automatisch dat vooruitkijken: als het jaar toch niet zo fantastisch was en die doelen nog steeds als een sloopkogel boven ‘t hoofd bungelen, wat moet er dan het komende jaar gebeuren, zodat die situatie eindelijk verandert?
En het grappige is: het helpt allemaal geen ruk! Over je schouder terugkijken niet, en in de toekomst koekeloeren al helemáál niet. Compleet zinloos. Heb je net al jouw bereikte en nog te bereiken doelen op een rijtje, weet je eindelijk hoe je misschien alsnog zo gelukkig als de koning kunt worden en heb je je levenspad voor het komende jaar ingepland, valt er – bij wijze van spreken – een meteoriet op je dak. Poefff, weg uitgestippelde levensweg.
Daarom doe ik ‘t vanaf heden anders. Dat is dan maar míjn voornemen. Ik kijk niet meer terug. En die toekomst? Het zal allemaal wel. Het is sowieso van de zotte dat de mens continu zowel historisch als futuristisch bezig is, om vervolgens heel hard te roepen dat er “in het moment” geleefd moet worden en je “in je kracht” moet (blijven) staan.
Ik leef ieder moment in het moment. Net als het volgende. Én het moment daarna. Waarover ik overigens het vorige moment nog geen seconde nagedacht heb. Panta Rhei noemen ze dat: alles stroomt. Let it flow. Niks let it snow. En áls alles al doorstroomt, stroomt het ook stoïcijns om al je minutieuze plannen heen. Iedere doelstelling is slechts een grote kiezel in een woeste rivier; een obstakel op de weg die je toch wel bewandelt, kei in de weg of niet.
Zonder al mijn plannen aan het begin van dit jaar ben ik nu óók daar, waar ik uiteindelijk zou zijn aanbeland. Begin 2019 was ik – al dan niet onbewust – klaarblijkelijk al heel goed op weg om een Panta Rhei-specialist te worden.
En nu ben ik het. Doel behaald!
Daarom pak ik NU een biertje.
Ik proost op DIT moment.
Oh, chips vergeten.
Momentje.
