bron: MW (eigen foto)
Woorden die uit de taal verdwijnen, ik vind het doodzonde. Vooral mooie woorden. Neger bijvoorbeeld. Een woord uit één stuk is het. Er zit power in. Vooral als je die eind-R laat rollen dan is het alsof het dondert!
Het woord is natuurlijk niet zomaar in onbruik geraakt. Het werd als racistisch ervaren door degenen die ermee werden aangeduid. Zoals bijvoorbeeld door de Zangeres Zonder Naam (al bedoelde die het, geloof ik nog niet zo verkeerd). Dat wilden ze niet meer. Ze wilden voortaan zwart worden genoemd. Of mensen van kleur. Hun goed recht natuurlijk. Al vind ik het persoonlijk geen vooruitgang.
Dus toen was er een mooi woord zonder inhoud, een woord dat van zijn ankers is geslagen. Door de eigenaren aan de dijk gezet. Als een huisdier waar de lol van af is. Omdat het niet kleurt bij het nieuwe bankstel.
Zo’n uit huis getrapte poes of hond komt, als hij geluk heeft, in een dierenasiel terecht waar hij liefdevol wordt verzorgd. Als hij nog meer geluk heeft komt er op een dag iemand langs die op zoek is naar een leuke nieuwe huisgenoot en als een baksteen voor het beestje valt. Dan mag het met zijn nieuwe baasje mee naar zijn nieuwe thuis. Waar het meer dan welkom is.
Je kan gerust zeggen dat ‘neger’ in het asiel voor afgedankte woorden zit. En dat het woord een nieuw thuis zoekt waar het welkom is. En dat zou zomaar eens het geval kunnen zijn! Want er is nog een bevolkingsgroep met gedoe over de naam. Wij blanken, of witten zoals we ons tegenwoordig schijnen te moeten noemen.
Hebben wij blanken/witten dan niet evenveel recht als de mensen van kleur om zelf te kiezen hoe we genoemd willen worden? Natuurlijk wel! En wat zou ik dan kiezen? Blank of wit? Of juist iets heel verrassends?
Toen ik nog gewoon blank heette vroeg ik me nooit af of blank een geschikt woord was. Net zoals ik me nooit afvroeg of kaas een goed woord voor kaas is en hagelslag voor hagelslag. Of dat een auto misschien beter fiets had kunnen heten en vice versa. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Maar nu de kwestie er eenmaal ligt, vind ik blank eigenlijk net zo’n flets woord als wit. Het zijn bleekneusjes van de taal. En ze slaan ook nog eens allebei nergens op want we zijn net zomin wit als blank. Hooguit zo ongeveer in de winter. Maar de lente komt er aan. Over één, anderhalve maand is de zon alweer sterk genoeg om ons (op een beschut plekje natuurlijk) een kleurtje te bezorgen.
En nu wil het geval dat er een schitterend woord aan het verpieteren is in het asiel van afgedankte woorden. Dus wat let ons? Waarom zouden blanken niet de nieuwe negers zijn?
Neger is afgeleid van negro en dat is Spaans voor zwart. En dat zijn we niet. Nou en? We zijn net zo min blank, laat staan wit! Zwarten/mensen van kleur zijn vaak hooguit lichtbruin en dat was de reden niet om geen neger meer te willen zijn. Het ging erom dat neger gewoon niet goed voelde. Nou, voor mij voelt het geweldig! Ik kan niet wachten!
Als je zélf neger bent mag je het nog wél zeggen. Ook het woord ‘nikker’ mag je dan bezigen!
Het schiet niet op! In zowel de oude als jouw nieuwe situatie ben ik dus een negert. 😉
Jij mag erbij. Als je de naam maar met gepaste trots draagt! 😉