Vakmanschap: man maakt meubel

23-01-2020 door Pascal Vugts

Instagram @pascalathousand

Zijn mannen handige wezens? Ik heb het idee dat we zo wel ingeschat worden. Toch ben ik er nog steeds niet helemaal van overtuigd dat ik geen twee linkerhanden heb. Ooit zaagde en timmerde ik een skatepark mee in elkaar, waar termen als ‘eclips verstek zagen’ heel normaal waren. Dankzij de peperkoeken muren van mijn vorige appartement en de aantrekkingskracht van de aarde, die nogal wat gordijnen naar beneden liet donderen, heb ik echter nog steeds geen rotsvast vertrouwen in mijn klusvermogen. Hoewel, de lampen-installatie die ik eerder maakte versterkte voor even het geloof in eigen kunnen.

Laatst ging ik aan de slag met gigantische houten platen, een dikke zaag en aanverwant timmermansspul. Mijn vriendin had namelijk het olijke idee om de woonkamer drastisch te herinrichten. Dat gaf een vraagstuk: de TV zou midden in de kamer te komen staan, maar liever niet pontificaal op een tafel en ook niet met complete trossen aan kabels in het zicht. Daar moest dus een room-devider-slash-TV-meubel komen. En die, zo ontdekten we, liggen niet zomaar voor het oprapen.

‘Fuck it, dan maak ik er zelf wel een’, dacht ik in een opwelling. Zo gezegd, zo ge-diggie-daan, toch? Ik mat wat maten op, schetste een grof ontwerp en werkte deze verder uit. Op papier maakte ik ook een weergave van de mdf-platen waar ik alle zaaglijnen op uittekende. Daarnaast stelde ik een lijst op van verdere benodigdheden en leerde zodoende wat een pianoscharnier en een klepschaar is.

Tot zover ging het project TV-meubel volgens plan. Het maken, dat was het volgende hoofdstuk. In de klusloods van een vriend had ik alle ruimte en gereedschap om ongestoord aan de slag te gaan. Dus niet met een zwalkende decoupeerzaag, maar met een professioneel apparaat op een geleider voor loeistrak zaagwerk. Natuurlijk kreeg ik onderweg de nodige tips. Over zaagverlies, of het belang van het voorboren van gaten voor de schroeven.

Wonderwel verliep alles volgens plan. Het zagen was zo gepiept. Nu was het zaak om het complete geval in elkaar te zetten. Zonder overzichtelijke handleiding zoals je bij een kant-en-klaar pakket krijgt, maar gewoon op gevoel en uit het blote bolle hoofd. Het project vorderde vlotjes: alle stukken pasten exact strak op en aan elkaar zoals bedoeld. Bizar! Eenmaal gemonteerd vulde ik de schroefgaten met een vuller en schuurde ik de scherpe randen en hoeken weg. Daarna volgden een paar lagen verf, om als laatste de hardware als wieltjes, magneetsluitingen en de front-klep erop te schroeven.

En nu staat ie te shinen, daar in mijn woonkamer. Een strak meubel dat plek geeft aan de TV, Playstation en aanverwante apparaten. Niks geen wirwar van kabels, alles netjes weggewerkt. Een gat in het dek stuurt netjes de kabels vanaf de apparaten naar de TV. De achterzijde heeft een boekenkastfunctie. Al kunnen er ook spelletjesdozen of andere kindermeuk staan. Bovenop kan een plant, of bier want het is tevens een ideale barhoogte. Een naam heb ik het model nog niet gegeven, maar ik denk aan iets als de ‘T-Vugts’. Suggesties zijn overigens nog welkom.

Inmiddels heb ik een paar keer geprobeerd de ontwerpafdeling van de IKEA wakker te schudden met dit meubel, maar de Zweedse meubelgigant blijft angstvallig stil. Snap ik wel, die schamen zich natuurlijk stuk omdat ze deze unit niet zelf hebben bedacht!