Credit: Gabriel Matula / Unsplash.com
Peinzend over hoe iets te formuleren,
naderde een dame in luchtige kleren.
Verzonken in gedachten, te laat opgemerkt,
had zij zich op de kruk naast mij gewerkt.
Ze zei niets, gluurde door haar grijze lokken,
ik van de rel, potlood punt brak, brokken.
Kon mij niet concentreren op mijn slotzin,
zij bood hulp, voorlezen vanaf het begin.
Loop rood aan, was een erotisch gedicht,
nooit eerder voorgedragen, niet zo gericht.
Bij mijn sensuele woorden begon zij te kreunen,
langzaam maar gericht steeds dichter tegen mij aanleunen.
Voelde haar warme borsten tegen mijn armen,
deze dame begon mij aardig te verwarmen.
Ik haperde en kwam niet tot mijn struikelblok,
ze pakte mijn hand en duwde die onder haar zacht geplooide rok.
Voelde kousen gevangen aan gespjes zijdezacht,
haar andere hand aarzelde niet en ging richting mijn pracht.
Die was inmiddels gemuteerd en onherkenbaar verstopt,
in een andere omgeving, bij een andere vrouw compleet ontpopt.
Ze kneedde en masseerde terwijl mijn vingers speelden,
het was de laatste tafel van die kroeg die we deelden.
Eer ik er erg in had stonden we achter dat fluwelen gordijn,
het virtuele schouwspel pakte hier verder uit vlak bij het magazijn.
Zij bukte en als Hoedini gleed mijn broek richting grond,
ze spoog erop, draaide behendig en nam hem in de mond.
Tijdens het pijpen de handbewegingen die uiteindelijk fataal werden,
mijn kolkende golf warm zaad verloor ik terwijl haar ogen sperden.
Zichtbaar genietend liftte zij haar rok en liet mij proeven,
haar mond op de mijne deelde wat ooit van mij was, wilde mij aftroeven.
Terwijl wij samen slikten en mondhoeken opschoonden,
boorde ik hem achterlangs naar binnen en haar zo beloonde.
Ik strak tegen de muur en zij was het die pompte en bewoog,
wij finishten samen, dat het weer golfde en gutste behoeft geen betoog.
Zij kleedde mij weer aan na een laatste flinke zeug,
mijn slotzin was geboren: “Met mijn vunzige gedachten en gedrag betwijfel ik of ik wel deug”.
