Bron: Morguefile.com
“STOM DING! JIJ. MOET. HET. GEWOON. DÓÉN!” Uit Nicks kamer hoor ik het geluid van enkele klappen op hard plastic. Middernacht is al passé.
“Nick?!? Waarom ben jij nog wakker? Je had allang moeten slapen!”
“Niet.”
Nee of nee?
Dat is wel het kortst mogelijke antwoord. Leunend tegen de deurpost reageer ik – met een overdreven ondertoon – in dezelfde trant: “Huh?”
De geur van ongewassen puber dringt mijn neusgaten binnen. Op het computerscherm zie ik een stotterend beeld van een game.
“Kom op joh, je moet echt naar bed. Morgen moet je weer vroeg op!”
“Nee.”
“Wat nee. Niet naar bed of niet vroeg op?”
“Niet vroeg op. Ik hoef morgen niet naar school. Morgen staken ze weer, dus vrij.”
“Huh?!?” Dit keer klinkt het oprechter.
“Sjemig pap, onder welke steen leef jij? Kijk eens wat meer nieuws!”
“Nèh, daar word ik depressief van. Zonder nieuws leeft het stúkken beter.”
“Whatever. Doe je ding. Vrij is vrij. Ik heb andere problemen.”
“Om half één ‘s nachts?”
Laggend kakding
“Ja. Ik was net ein-de-lijk aan het winnen, maar die kutcomputer schakelt steeds terug naar 30% fps.” (Voor de nitwits onder ons: frames per second)
“Taal, jongen.”
“Fokcomputer.”
“Niet beter.”
“Hoe kan dat nou? Hij schakelt gewoon uit zichzelf 10 versnellingen terug en dan laggt alles! En dan verlies ik dus. Kakding. Kun jij ‘m niet even repareren? Ik ging net zo lekker.”
Ah, daar is ie weer. De wanhopige roep om papa-hulp als het om techniek gaat. Niet dat ik nu zo technisch onderlegd ben, maar mijn jeugdigen zijn wat elektronische apparaten betreft een regelrechte ramp. Lui tot en met; ‘t ding moet het gewoon doen. Doet ie ‘t niet, is ie prullenbakrijp.
Dichtgeplakte kennis
Wij zochten vroeger tenminste nog uit hoe iets werkte, zeker als het iets was wat ons interesseerde. Wij sloopten rekenmachines, floppy disks en horloges uit elkaar. Op school mochten we radio’s en gameboys demonteren. En de klassikale euforie was groot, wanneer het ding, na weer in elkaar gezet te zijn, het nog steeds deed. De opgedane kennis was een mooie bijzaak.
Al dat is nu voorbij. De meeste hedendaagse apparaten zijn peperduur én muurvast dichtgeplakt; die krijg je niet eens meer fatsoenlijk open. En indien wel, krijg je ze daarna niet meer dicht en zéker niet werkende. En de garantie is ook meteen verlopen. Maar daarmee is de nieuwsgierigheid ook verdwenen. Alles is uiteindelijk inwendig te onderzoeken, maar daar hebben ze gewoon geen zin meer in. En op school doen ze dat ook allang niet meer.
LMGTFY!
De meeste jeugdigen gaan er inmiddels vanuit dat iets standaard functioneert. De achterliggende technologie is sowieso te gecompliceerd om nog te doorgronden. En software is slechts code die geen fouten mag of kan bevatten. Bios? Library? Registry? Dat zijn enkel nog Engelse benamingen voor plaatsen in de stad, geen onderdelen van computersoftware.
“Er zitten nog steeds toetsen op dat ding, weet je? Daarmee kun je je probleem in Google intypen. Dat doe ik ook als ik weer eens iets moet ‘repareren’.” LGBTI is uit; LMGTFY.com is de bom.
Dan zie ik hoe het scherm dimt en er “10%” in een balkje op het scherm verschijnt.
“Kijk!! Hij doet het alwéér!” brult Nick getergd. “Nu gaat ie zelfs terug naar 10 procent! Onding…” Het liefst zou hij, ongehinderd door enige kennis of verstand van zaken, zijn gaming computer uit het raam smijten.
Óf je stopt de stekker erin
“Nick, jij hebt overduidelijk een flinke dosis slaap nodig. En je computer stroom. Dat ding staat gewoon in de extreme energie-spaarstand, sukkel.”
“Goffer…” Nick stopt de stekker in het stopcontact. Die had ik per ongeluk eruit gestofzuigd en niet meer teruggestopt. My bad. Hij heeft in ieder geval geen enkele weet van energiebesparing whatsoever. His bad.
“Slapen jij.”
“Jahaa…”
Als ik de deur sluit, kan ik weer ademhalen. Het wordt tijd dat hij een vriendinnetje krijgt. Misschien gamet hij dan wat minder en gaat hij dan eindelijk eens spontaan douchen. En krijgt hij bovendien ook eens kennis van heel andere zaken die óók nog tellen in het leven. Want daar is hij op dit moment geheel vrij van. Zou dat óók door al die stakingen komen?
