Bron: Pixabay.com
Ron Jans heeft meegezongen met een liedje, in de kleedkamer. Je weet het vast al. Twee woorden. Eén ervan was het N-woord. Hij is tegenwoordig voetbalcoach in Cincinnati, Amerika, waar het N-woord verboden terrein is voor een witte man. Jans is nu op non-actief gesteld. De zaak wordt onderzocht.
Tja. Ron had beter moeten weten. In de VS zijn ze nou eenmaal wat verder in dit soort zaken. De schrijver in dit filmpje legt het perfect uit. Dat hij zijn vrouw schatje noemt, betekent niet dat hij dit ook zomaar tegen een willekeurig andere vrouw op straat kan zeggen. Dat op zich lijkt me al voldoende uitleg. Je moet altijd op je woorden letten. Ook als je meezingt.
Ron Jans zelf reageert best oké. Hij vindt het overdreven, maar blijft beschaafd en zit zijn tijd wel uit. Meer verbijsterend zijn de reacties van Nederlanders op Twitter. Velen vinden het schandalig en laten goed zien hoever we op dit punt nog achterlopen.
Joden
Enkele weken geleden zat ik in een voetbalstadion waar honderden mensen uit volle borst zongen dat Joden dood moeten. Dat ze voorafgaand zongen over springen om geen jood te zijn, dat hoor ik al niet meer. Dat heb ik gewist uit mijn gehoorgang. Net als bij de mensen om me heen, die regelmatig juist springen om wel jood te zijn. Het gaat al jaren langs me heen.
Maar zingen dat joden dood moeten, dat gaat toch te ver? Niemand om me heen gaf een kick. Ik dus ook maar niet. Hier is dat normaal. Achteraf was er ook geen enkele wanklank, op welk medium dan ook. Dat we dan vergeten dat het elders ander is, dat is dan erg logisch.
Nu lees ik de vele reacties op de zaak Jans en het wordt alleen maar duidelijker hoe diep we onze koppen inmiddels in het zand hebben gestoken. Komen we er nog wel uit?
Ik ben dan behoorlijk jaloers op de Amerikaanse situaties. Daar zal het nooit gebeuren dat hele vakken in een stadion niet eens meer weten wat ze nou eigenlijk zingen. Je wordt er gelijk gecorrigeerd.
Hier lees je reacties waarin witte mannen verontwaardigd vinden dat je ze blank moet noemen. De gevoeligheid voor taal is er dus wel, maar alleen als het hen zelf uitkomt. Meer een afleidingsmanoeuvre dan iets wat echt gemeend wordt, want dat zou weleens politiek correct over kunnen komen. Ik weet nog altijd niet echt wat dat betekent, maar hier is het iets wat je voor gezichtsbehoud altijd moet zien te voorkomen. Het poldermodel heeft nou eenmaal niet altijd de looks van Doutzen Kroes, helaas.
Het meest frappante is dat veel mensen geen kwaad in het meezingen van Jans zien, omdat het Ron Jans is. Iemand die in Nederland wordt gezien als een behoorlijk progressief mens. Zeker voor een voetbaltrainer. Hij is docent op een middelbare school geweest. Heeft een muzieksmaak die je eerder aan de gemiddelde Volkskrantlezer koppelt, dan aan de De Telegraaf. Hij leest weleens een boek.
Een enkeling ziet dit als een argument waarom hij, waar ter wereld hij ook werkt, niks racistisch zou kunnen doen. Ik vrees dat het omgekeerde waar is. Dat zelfs Ron Jans op zo’n manier in de problemen komt, in het buitenland, toont aan hoe ver we nog achterlopen in Nederland, als het om diversiteit gaat.
