“Wat is dat toch allemaal met dat ‘mansplaining’?” hoorde ik een vriendin op een verjaardag zeggen. De blikken van de mannen aanwezig in het kringetje kruisten elkaar snel. Het was duidelijk dat we allemaal hetzelfde dachten. Allemaal, behalve Remco. Bij Remco vallen de kwartjes over het algemeen wat later.
En dus begon hij: “Sjeesus maar dat is toch heel makkelijk?” Gevolgd door een betuttelende uitleg, zoals je begrijpt. De rest van ons keek naar Remco, met blikken die zeiden dat hij beter kon stoppen met het sprekende voorbeeld van het zojuist aangesneden onderwerp te zijn.
Een weekend later zat ik op een andere verjaardag. Mijn leven zit immers vol avontuur. Van familie dit keer, met ooms en tantes en tweedegraads kennissen en buren die ik niet ken. Soms ontkom je niet aan zo’n typische Hollands tafereel waar iedereen rondom een worst-kaas scenario zit. Van de aanwezigen zie je goddank het merendeel de rest van het jaar niet, en dat is soms maar goed ook.
Zoals Patty, zo’n aangetrouwd kennissengeval wiens leefwereld werkelijk niets met de mijne te maken heeft. Nepblond, een verdwaalde tattoo uit de categorie ‘achterhaalde tribals’ op haar kuit en glanzende frutsels die wiebelen aan zowel haar jasje, tas, laarsjes en polsen. Patty vindt dat Zwarte Piet moet blijven, gaat deze zomer waarschijnlijk wederom wel of niet naar de Toppers in Concert en heeft naar eigen zeggen laatst een recept ontdekt uit een of ander apenland dat best lekker was (het bleek een Knorr wereldgerecht te zijn).
Patty heeft een nogal kromme mening en steekt die niet onder stoelen of banken. Naast Patty zit Henk. Inmiddels zijn ze al een jaar of dertig samen. Waar Patty voor tien praat, houdt Henk zich bedeesd op de achtergrond. Waarschijnlijk al zolang ze samen zijn. Ik wacht al jaren op het moment waarop Henk zal barsten. Ik zie zoveel opgekropte ‘niet waar’s’ rond hem fladderen, dat moet er een keer uit. Want Patty vindt dat wat zij vindt, Henk dat automatisch ook vindt.
Als je goed naar Henk kijkt zie je dat dat totaal niet het geval is. Patty is zo’n echtgenote die te pas en te onpas namens haar man antwoorden geeft. “O nee, dat vindt Henk niet. Hè, Henk?”. Henk lacht er een beetje bij, grapt het weg. Maar ondertussen is Henk wél het slachtoffer van wat we ‘frausplaining’ noemen.
Frausplaining is wanneer een dominante vrouw het gelijk naar haar zijde trekt, haar mening gemeengoed maakt. Een doorgeslagen sentiment dat puur op emoties drijft, en niet op feiten of wat een ander werkelijk denkt of vindt. Kom daar maar eens onderuit! Daarom heb ik met Henk, en alle andere Henken met hem, te doen.
Henk is voor mij het vleesgeworden slachtoffer, symbool voor alle door frausplaining gekwetste mannen. Wees geen Henk. En vooral geen Patty. Voorkom frausplaining.
ze kan vast heeel lekker koken. ofzo
Ik betwijfel of het maken van huzarensalade onder ‘koken’ valt…