Fotobron: Pixabay.com
Ik vermoed dat voor de term Intelligente Lockdown hetzelfde communicatiebureau in de hand is genomen als bij Voor het zingen de kerk uit. Ingrijpende beslissingen overlaten aan individuen in het moment, is net zo intelligent als je hand op een brandende kookplaat leggen.
Net als bij alle zeventien miljoen Nederlanders, is mijn wereld heel klein geworden. Sinds het ‘voor het zingen de lockdown uit’ heb ik echter al best veel gevalletjes gezien waarbij een meer kordate overheid fijn was geweest.
Opa’s en oma’s die toch bij hun kleinkinderen op bezoek gaan. Iemand met verdachte symptomen die postpakketjes blijft aannemen. Kinderen die met z’n allen op de trampoline blijven springen. Het gaat het verspreiden van iets gevaarlijks niet bepaald tegen.
Ik heb geen blauwe pet en ook geen bonnenboekje. Dat wil ik ook helemaal niet. Ook ben ik liever niet die vervelende buurman die alles verbiedt. Daarbij is mijn invloed net zo beperkt als die van een ieder.
Zeker bij kinderen van onder de twaalf zou ik van bovenaf wat duidelijkere regels kunnen gebruiken. Iedere ouder heeft nu zijn eigen regels. Dat bevordert niet bepaald het belangrijke gevoel van veiligheid – in hun vertrouwde omgeving – bij de kids.
Een intelligente lockdown. Lieve overheid, mag het alsjeblieft iets minder dom?
