Foto MW
De een kan niet wachten op de complete lockdown, de ander is minder bang voor het virus dan voor de economische ramp waarin de corona-aanpak het land stort. Een derde categorie, kennelijk de grootste, accepteert zonder morren de besluiten van de boven ons gestelden.
We gaan er in meerderheid van uit dat we in Nederland van de kwaden de minste hebben gekozen; of dat klopt weten we pas over maanden of jaren. Het zou zomaar de verkeerde keuze kunnen zijn! Hadden we maar eerst kunnen experimenteren. Alles van complete lockdown tot laat maar gaan.
Ik doe even alsof we er vandaag alsnog mee beginnen. We pakken het provinciaal aan, in elke provincie anders. We hebben er twaalf, kunnen we mooi vergelijken. Provinciegrenzen dicht natuurlijk, om vervuiling van het experiment te voorkomen. Alleen voor mensen, niet voor goederen.
Het lijkt logisch dat feeststad Amsterdam terug naar normaal gaat, daar maken we heel Noord Holland van. Restaurants, café’s en terrasjes per direct weer open. De eerste dag happy hour op alle uren, om er weer even in te komen na wekenlange onthouding. Ruim baan voor cultuur en sport. En kinderen weer naar school. Buitenlandse toeristen zijn welkom, na twee weken quarantaine.
Alles wat het verschil maakt tussen overleven en echt leven mag weer. In het Vondelpark, het Amsterdamse bos en de stranden is massaal recreëren als vanouds toegestaan. De politie krijgt de bevoegdheid om wie hardnekkig zonder noodzaak meer dan anderhalve meter afstand houdt zonder pardon op de bon te slingeren.
Brabanders sluiten we allemaal op in hun huizen, zij waren het tenslotte die tijdens de hoeren-en-snoeren-carnavalsweek de deuren van Nederland wijd open hebben gezet voor het virus toen er nog volop kans was het buiten de grens te houden.
Daarmee hebben we de uitersten van het spectrum van maatregelen alvast gehad. In Noord Holland mikken we op het zo snel mogelijk bereiken van groepsimmuniteit door het virus alle kans te geven zich te verspreiden. In Brabant om corona bij alle Brabanders weg te houden.
Voor de andere tien provincies moet een eigen plekje worden gezocht in het spectrum van anticoronamaatregelen. In sommige worden de maatregelen versoepeld, in andere worden ze strenger.
Kinderen wel of niet naar school, wel of niet thuiswerken, horeca wel of niet dicht. Ja of nee een gedeeltelijk uitgaansverbod.
In Limburg zouden bijvoorbeeld missen en wielerwedstrijden weer kunnen worden toegestaan, in Friesland zou een uitgaansverbod van kracht kunnen worden, buiten tijden dat de koeien gemolken worden.
De interessantste experimenten zijn natuurlijk die in Brabant en Noord Holland. Noord Holland zou immuun moeten worden, Brabant virusvrij. Wat niet hetzelfde is. Brabanders zullen kasplantjes blijven, nog steeds kwetsbaar voor een nieuwe aanval van het virus. Je moet ze eigenlijk binnen blijven houden.
En niet alle inwoners van Noord Holland gaan van immuniteit profiteren. Sowieso niet de paar procent (volgens de huidige inschattingen) waar ze in Amsterdam met gevoel voor drama over zeggen: ‘Er is een Amsterdammer doodgegaan‘. En andere Noord-Hollanders die het virus niet gaan overleven.
Maar dood ga je toch een keer, misschien beter iets te vroeg (iets, want het zijn overwegend ouderen) dan te laat. Er zullen zeker niet genoeg IC-plekken zijn in de ziekenhuizen, zelfs geen gewone plekken. Maar als het virus is uitgeraasd zijn ze er in Noord Holland helemaal van af.
Elk nadeel heeft zijn voordeel, in Noord Holland gaat de economie het overleven. En daar leven alle Noord-Hollanders van. Ook de horeca draait als een tierelier, het verdriet over hen die vielen in de race naar immuniteit moet immers weggedronken worden.
En dan is de vraag of straks de Brabanders of de Noord-Hollanders het meest tevreden zijn. Die in de andere provincies vast niet, die zullen nog lang gebukt gaan onder een meer of minder intelligente lockdown. Op zijn vroegst in juli komt er misschien enige verlichting, waarschuwde gisteren een aantal virologen. Grote kans dat het veel langer duurt. Misschien wel jaren.
