De Coronacrisis heeft het bedrijfsleven in een rap tempo het digitale werkveld ingejaagd. Beeldbellen is de nieuwe norm om in contact te blijven en online groepsvergaderingen geven de vergaderruimte deze dagen gestalte. Toch blijkt dat deze manier van contact houden met klant en bedrijf niet voor iedereen even leuk is.
Zo kwam ik in contact met Conny, uit Bergen op Zoom. Via mijn advertentie in de ‘Corona hulp aangeboden’ sectie op Marktplaats had Conny mij gevonden. In een keurig berichtje vroeg ze mij of ze me even met ‘de gewone telefoon’ mocht bellen. Geen probleem en zo kwam ik met deze 63-jarige dame aan de praat, een aardig mens en al meer dan 35 jaar receptioniste/telefoniste bij ’s lands enige dunschillerfabriek.
Foto door Matthias Zomer via Pexels
“En dan word je ineens naar huis gestuurd, zonder laptop…”
“Weet u, mijnheer Jan, het zou fijn zijn als u op afstand mijn computerprobleem kunt oplossen. Het beeld en geluid doen het niet bij videobellen. Althans, ik zie en hoor iedereen, maar ze zien mij als zwart vakje en er staan streepjes door het symbooltje van de microfoon en de camera.” Conny vertelt me hoe ze weken geleden hals over kop naar huis werden gestuurd, iedereen met een laptop onder de arm, om thuis te kunnen werken. Alleen zij werd met lege handen weggestuurd. “Hajo van ICT zou regelen dat ik er eentje nagebracht kreeg, ik werk namelijk normaal gesproken met een vaste PC”, legt Conny uit. “Die laptop kwam heel laat en ze hebben hem gewoon in de regen, zonder doos erom bij mij voor de deur gezet, toen ik even voer voor de kat halen was. Zou er kortsluiting in kunnen zitten nu?” Ik vraag Conny om het ding op te starten en te vertellen wat ze ziet. “Allemaal kleuren en dan zie je Windows.” Dat werkt dus.
Terwijl ik Google naar mogelijke oplossingen vraag ik Conny om me te vertellen wat haar werk inhoudt. “Ik verbind klanten die bellen door naar de juiste afdeling. Dat kan zijn DVA of DVF. Ook ontvang ik aan de receptie verkopers en inkopers, die zet ik dan neer in de ‘Pub of Peels’, een gezellige ontvangstruimte waar we koffie en drankjes serveren. Met een schilletje van het een of ander erbij. Dat is bedacht door ons reclamebureau.” Wat betekenen DVA en DVF, wil ik weten. “Dunschillers Voor Aardappelen en Dunschillers Voor Fruit. Ja, vroeger hadden we ook kaasschaven, toen had je de afdelingen KMV en KZV. Kaasschaven Met Verlenging en Kaasschaven Zonder Verlenging. Maar sinds de voorgesneden kaas is die markt ingestort.”
Van je collega’s moet je het maar hebben
Terwijl ik verwoede pogingen onderneem om Conny door de systeeminstellingen te loodsen, hoor ik ineens snikken aan de andere kant van de lijn. “Weet u mijnheer Jan, het was niet zo leuk laatst. Tijdens de video vergadering zag ik al mijn collega’s en de baas, die ik allemaal heel erg mis. Ik zag hen en kon ze horen. Maar dat wisten zij niet, want ik was dat ene zwarte vierkantje onder in beeld. Die moeten gedacht hebben dat ik hen ook niet kon zien of horen. Toen vroeg Rebecca van de administratie waar ik was. Hoor ik Edward-Daniël, onze directeur, zeggen ‘Oh die zit nog met d’r laptop in 1983’. Iedereen lachen. Zegt die Hajo van ICT ook nog ‘Nou ik hoop dat ze de spinnenwebben van de laptop heeft weten te krijgen’. Weer iedereen lachen en toen zei Pascal, da’s onze vertegenwoordiger uit Maassluis, dat ik wel gewend was om spinnenwebben te moeten wegpoetsen voordat er iets open kon bij mij. Dat is niet leuk, dat snapt u wel.” Na een paar woorden van troost probeerde ik het arme dametje weer in focus te krijgen.
Op mijn vraag of ze me het merk en type van de laptop kon noemen, werd het even stil. “Ik denk dat ik het gevonden heb, er zit een grote sticker aan de onderkant. Hij is van het merk DELL.” En het type, vroeg ik. “Unserviceable”, klonk het trots aan de andere kant van de lijn. Langzaam probeerde ik mijn verdrietige gesprekspartner ervan te overtuigen dat we dit probleem waarschijnlijk niet via de telefoon konden oplossen samen. “Dat zou heel jammer zijn”, snikte ze. “Want ziet u, Gerben van inkoop zei in dat groepsgesprek ook nog dat de lucht nog nooit zo fris was geweest bij de ingang van het pand, omdat ik altijd stink naar kattenbak. En nu wil ik hem videobellen om te zeggen dat dat helemaal niet waar is, want ik geef Poekie elke dag verse kattenbakkorrels.”
Mocht u thuis nog een echte dunschiller in de keukenlade hebben, wees er dan zuinig op. De kans is groot dat ook die markt instort door de Coronacrisis.
