Fotobron: Pixabay.com
Omdat we nog maar 46 dagen verwijderd zijn van 1 juno, hebben mijn vrouw en ik ons in sneltreintempo (binnen twee dagen) door het vierde seizoen van “La Casa de Papel” gejast. Spoileralert: wij zijn klaar voor het vijfde seizoen. Dus.
De derde dag zijn we eens goed gaan zitten voor eindelijk een nieuw seizoen van Ozark. Terwijl de meeste Nederlanders nog moeten beginnen aan het eerste seizoen, zijn wij hier al weer bijna klaar met het derde.
Sinds afgelopen week is (niet geheel toevallig trouwens) ook onze logeerkamer zover klaar. Er kan worden geslapen. Niet dat we nu in deze tijd logés verwachten; nee, ik moest het meer als een soort vluchtkamer zien, zegt mijn vrouw.
Lief. Het is ook best wel een ding; je vrouw die de hele dag aan het thuiswerken is.
Het is ook alweer tweeëntwintig dagen geleden dat onze Grote Leider (want ja, zo mogen we hem nu onderhand wel noemen, toch?) de algehele staat van beleg afkondigde.
Time flies when you’re having fun!
Mooi ook om mee te maken hoe iemand met vage herinneringen (en tevens de kwelgeest van mensen in de zorg, het onderwijs, onze boeren en alle automobilisten) binnen drie weken uitgroeit tot een ‘staatsman’.
Na het wekelijkse optreden van onze doventolk stijgt de VVD van Mark weer enkele zetels in de peiling. Het zijn de fraaie kanten van onze “intelligente lock-down” en zegt alles over de intelligentie van ons volk.
Fantastische tijd beleven we toch maar met elkaar.
Als een stel makke schapen laten we ons naar de economische slachtbank leiden. Intussen hangen we wel gewoon voor iedereen de vlag uit en klappen we zelfs voor vakkenvullers. Ooit de baantjes die bedoeld waren voor middelbare scholieren om een zakcentje te kunnen verdienen, maar die nu ineens tot de categorie “vitale beroepen” schijnen te behoren.
Maar wanneer straks de corona-kruitdampen zijn opgetrokken, mag je met je universitaire masteropleiding “Biology of Advanced Matter and Energy Physics” blij zijn dat je überhaupt nog een vak mag vullen.
De kwaal en het middel.
Over masochisme gesproken: op 4 mei wordt iedereen die een trompet heeft, verzocht om “The Last Post” de blazen, las ik op NU.nl. Wel allemaal tegelijk graag, want anders wordt het echt niets met die twee minuten stilte daarna.
Heerlijk, al die saamhorigheid.
The Passion werd op Witte Donderdag anno 2020 een compilatie waarin ik Danny de Munk voor het eerst als Jezus ontwaarde. Dat was mij in 2012 (achteraf gelukkig) geheel ontgaan. Ik was dan ook volledig in shock.
Op één of andere wijze hoor ik Jezus dan toch “kraig toch allemaal de kolere, val voor main part allemaal deaud” zingen. Met dat vreselijke Amsterdamse accent. Mijn vrouw is al heel lang het ultieme voorbeeld van hoe katholiek en protestant binnen één persoon vrede met elkaar kunnen hebben, maar zelfs zij raakte in grote verwarring.
Als je dan vervolgens Johnny de Mol voor de camera’s van de EO hoort praten over Jezus en Godmagwetenwat, dan weet je het zeker: Sodom en Gomorra hebben óók echt bestaan. Maar het einde van de The Passion (“Geef mij nu je angst”) was in ieder geval honderd keer beter dan het oorschurft veroorzakende Coronalied.
“Ga niet naar de meubelboulevard op Tweede Paasdag. Blijf vooral thuis”, zei onze Grote Leider nog zo. Maar waarom waren die dan überhaupt geopend? Er worden grenzen gesloten, de horeca failliet gemaakt, bos en park moeten op slot, het strand is verboden gebied, maar de Eijerkampjes, Beter Bedjes en CarpetRights mogen gewoon open, net als dat Intratuinpretpark.
Oh ja; “intelligente lock-down” heet dat.
“Geen-touw-aan-vast-te-knopen-beleid” zou beter zijn geweest.
Maar als je ziet hoe ondernemers en winkelbedrijven (zoals hier bij Hornbach) omgaan met het ‘anderhalve meter’ beleid, dan gun je toch ook de horeca een kans? Zij hebben die kans niet eens gekregen.
Tenzij er natuurlijk iets anders achter zit en de geschiedenis zich niet alleen herhaalt met een pandemie, maar straks ook nog met een drooglegging.
Met o.a. dit als gevolg.
Maar in de jaren twintig van de vorige eeuw viel er gelukkig ook nog voldoende te lachen…
Blijf er de humor er van inzien en vooral gezond.
Tot volgende week.
Hoop ik.
