Foto(shop) van Punthoofd
Ben langzaam maar zeker, naast mijn inkomen, ook de tel even kwijt.
Juno wordt meio, dan weer septembro of gewoon volgend jaro. We gaan er hier al raar van praten.
Ik moest deze week bij juno trouwens wel ineens denken aan het ‘Koot & Bie-dorp’ Juinen.
Dat komt vooral door het wekelijkse optreden van Onze Grote Leider en Hugo de Hofnar.
We noemen hem thuis zo vanwege z’n schoenenfetisj.
Voordat Rutte & De Jonge – als de perfecte reïncarnatie van Burgemeester Van der Vaart en Wethouder Hekking uit Juinen – weer eens hun riedel afspelen, doen wij samen een quiz: welke geile schoentjes zou Hugo nu weer dragen?
Na vijf weken op elkaars lip te zitten, zijn we rond primetime namelijk al behoorlijk aangeschoten en dan lach je al snel overal om.
“Wie kan er binnen drie dagen voor mij een corona-app ontwikkelen”, riep de hofnar lachend. Ook de doventolk lachte mee. Rutte lacht altijd.
Mijn vrouw sloeg onmiddellijk aan het programmeren. Ze kan het helemaal niet, maar ‘who gives a fuck’. Hugo sowieso al niet, want je zag ‘m zelfs even nadenken: “Hoe spel je “ep” eigenlijk?”
Die app is natuurlijk allang in China gekocht. Daar weten ze namelijk al sinds Mao wat het ‘nieuwe normaal is’. Bovendien importeren we alles uit China, dus waarom ook niet de totale controle?
Zelf denk ik dat het veel simpeler, herkenbaarder en vooral goedkoper kan: gewoon een geel Corona-sterretje op de linkerborst van zo’n viruslijder naaien. Het werkte mei 1942 in Nederland ook zeer effectief en het scheelt een hele hoop dure IT’ers. Want overheid en ICT. U weet het wel. Mooi werkloosheidsproject ook, onder het motto: “Alleen samen naaien we elkaar.”
Ja, je krijgt hele rare ideeën als je zo lang opgesloten zit.
Woensdagavond wilden we de champagne ontkurken toen Hans de Boer, voorzitter van het ondernemersclubje VNO-NCW, onthulde dat hij een medicijn had gevonden om bedrijven te helpen om “nieuw normaal” te zijn. Toen hij de naam van die pil onthulde, ruilden wij de champagnefles acuut in voor een stripje Prozac voor mijn vrouw en een dikke vette joint voor mezelf.
Want wat bleek: het ging om ‘protocollen’. PROTOCOLLEN.
Hans had al er 35 verschillende in z’n binnenzak “en er komen zeker nog 25 bij”, vertelde hij.
Protocollen zijn door-en-door geteste medicijnen die de afgelopen twintig jaar overheidsdiensten, de gehele zorg, het onderwijs en talloze bedrijven dood-en-doodziek hebben gemaakt. Maar Hans de Boer is blijkbaar ook iets te vaak in China geweest en droeg daar geen mondkapje, maar een blinddoek. En iets te veel drank, vermoedelijk.
Ik sprak de volgende dag een horecaondernemer die hem een driegangen-protocol-menu wilde serveren.
Corona bleek al meerdere keren het geestelijk vermogen van veel Nederlanders aan te tasten en het houdt voorlopig nog niet op: Koningsdag wordt Woningsdag. Ik zit nú al aan de derde fles Oranjebitter. Op 27 april ben ik allang over het woord gestruikeld.
Via Booking.com ontving ik deze week een persoonlijke annulering van mijn zzp-corona-uitkeringsaanvraag. Zij hadden namelijk net een paar miljard uitgekeerd aan de aandeelhouders, dus zij waren eerst aan de beurt, vonden ze. Rutte keurde het uiteraard goed.
Vrijdag mocht ik met mijn fiets Duitsland niet in. Wel mochten er drie touringcars doorrijden vol met kansrijke apothekers, doctoren en hoogleraren uit Syrië e.o. De andere kant op dan, hé? Ik vermoed dat ze hier zijn om de komende maand massaal de ramadan te vieren.
Het zijn uiteraard ook voor deze mensen heel verwarrende tijden. Van twee meter afstand houden in Duitsland naar anderhalve meter afstand in Nederland. We hebben één munt, maar wel meerdere maten in de EU.
En over geestelijk vermogen gesproken, nog even dit; gelukkig hebben we nog onze eigen Minister van Justitie die wél oplossingsgericht denkt:
“Iemand opperde het idee om met éénrichtingstrottoirs te gaan werken”.
Kijk, daar hebben we wat aan. Da’s creatief denken. Zo komen we wel vooruit.
Wel oppassen voor spooklopers, hé?
Blijf de humor ervan inzien, blijf app-vrij en vooral gezond.
Tot volgende week.
Hoop ik.
