Fotobron: Wikipedia / European People’s Party
Ik vind het niet zo erg dat Hugo de Jonge er vanavond niet bijstaat. We mogen in deze tijd onze gezagsdragers natuurlijk niet wantrouwen, maar bij Hugo de Jonge en zijn bezwerende dictie, kromme zinnen en gebrek aan oogcontact staan mijn laatste haren regelmatig een stukje overeind. Ook tijdens interviews bij Een Vandaag.
Hij bevestigt en ontkent, geeft toe en trekt terug, belooft en draait weg. Alles in de beste katholieke traditie. Van Rutte slik ik de laatste weken zo’n beetje alles en die heeft toch ook een handje van geheugenverlies en onnavolgbaar zwenken…
Mijn aandacht wordt trouwens volledig opgeslokt door Irma de doventolk. Wat een snelheid, wat een manueel, wat een expressie! Haar handen vlinderen door de lucht, ze ballen zich, ontspannen, komen samen en laten los.
Haar gezicht staat dan weer lief, boos, uitnodigend, waarschuwend, goedkeurend. Door haar ben ik al een hele kei in de doventaal. Zo af en toe draai ik zelfs het volume weg en verdomd, het meeste snap ik.
Handen bij elkaar is; ‘Samen’, vinger op en neer is: ‘Nog niet naar buiten’, gebalde vuist is: ‘Doorzetten’… Nou, zie je wel, u kan het ook.
Maar dan nog kan ik van Hugo de Jonge geen chocola maken.
