Credit: campagne Shell Helix (1995) door Campaign Company, Amsterdam
Vrouwen van weleer. Dat zijn de dames die mijn hart op hol deden slaan toen ik ongeveer een half leven jonger was. Toen ik vers het huis uit was en ik in de wilde wereld van feestjes, rock en skateboarden dook en er rond spetterde alsof er geen andere dingen waren. Nu ja, studeren, maar dat ging me relatief makkelijk af.
De kamer die ik daarbij bewoonde lag in het centrum van de stad. Dat had zo zijn aantrekkingskracht op vrienden en prille liefdesmeisjes. Waarvan er soms een met me in de slaapbank belandde, of gewoon in het eenpersoonsbed. Boven mijn bed hing een poster. Het was een afbeelding van supermodel Naomi Campbell. Boven mijn bed, als in: tegen het plafond.
Als ik op mijn rug in bed lag, keek ik haar recht in de ogen. Het was een zwartwit foto met een naakte Naomi. Een arm hield ze daarbij voor haar borst, haar hand op de schouder rustend. Zwoel keek ze naar me terug, met een blik die alle rust van de wereld bevatte. We hadden een band, Naomi en ik, zo had ik besloten.
Het was een poster van een Shell motorolie, waar ook een tv-commercial bij hoorde. Daarom droeg Naomi door gouden olie gevormden sieraden om haar hals, pols en bovenarm. Iedere avond keek ik naar haar. Waar sommige mensen een kruis met Jezus boven hun bedhebben hangen, zo had ik Naomi.
Als model stond ze symbool voor al het vrouwelijk moois, maar dan net een graadje meer. Ik meen dat ze destijds iets had met de bassist van U2 (ik speelde zelf ook bas, dus hoop deed leven) en scheen ze een onwerkelijke bitch van jewelste te zijn. Geen gelul, want inmiddels is ze meer dan tien keer in staat van beschuldiging gesteld voor geweld dan wel mishandeling, dus zo poeslief was ze waarschijnlijk niet.
Wist ik veel. Ik was eenentwintig en hoopte gewoon dat ze omlaag uit die poster zou flikkeren, bovenop mijn skinny studentenlijfje, in mijn eenpersoonsbed en me met haar fantastische zwarte topmodellenlijf compleet zou verslinden.
Wist je dat haar naam omgekeerd ‘I moan’ spelt? Ik wel.
