Foto: MW
Als je kwaad wilt kan je in coronatijd redeneren dat zo goed als alle fietspaden afgesloten moeten worden. De meeste fietspaden zijn zo smal dat het lastig tot onmogelijk is om anderhalve meter afstand te houden bij tegenliggers of bij inhalen.
Vooral op onverharde fietspaden door de natuur. Toch zijn de meeste natuurfietspaden open. Nog wel. Maar hoe lang nog? Als de preciezen hun zin krijgen kan je straks de natuur niet meer in met de fiets, zolang er corona is. Voor onbepaalde tijd dus.
Het zijn niet Rutte en kompanen die over het afsluiten van fietspaden gaan. Er zijn namelijk behalve grote bazen die de grote lijnen uitzetten ook veel kleine baasjes die ingrijpende beslissingen kunnen nemen. Zoals bij de veiligheidsregio’s die onder andere over het naleven van de maatregelen gaan. Eerst waarschuwen of meteen een fikse boete, dat soort dingen.
Maar bij naleven houdt de rol van de veiligheidsregio niet op. Elke veiligheidsregio kan zijn eigen invulling aan de maatregelen geven. En dat doen ze ook, per regio verschillend. Zo kan je in Schiedam 1600 euro boete krijgen als je met zijn vieren een taartje eet in een parkje, keurig op anderhalve meter. In Den Haag zijn ze rekkelijker.
En dan hangt het ook nog van de plichtsopvatting en het humeur van de BOA (bijzonder opsporings ambtenaar, hulppolitie zeg maar) af die je treft. De ene trekt sneller zijn bonnenboekje dan de andere.
Laatst moest ik op een fietsrit twee keer een alternatieve route zoeken omdat fietspaden die ik had willen nemen afgesloten waren. Beide paden ken ik als mijn broekzak. Beide relatief breed, voor een recreatief pad. Maar met smallere stukken er in. Fietspaden door natuurgebieden zoals er zoveel zijn.
Op het ene pad was op een bepaalde dag door een BOA geconstateerd dat het ‘te druk’ was, bleek toen ik het navroeg. Paden door de natuur zijn nooit druk, weet ik uit ervaring. Op sommige momenten drukker dan op andere, maar meestal stil. Want de meeste mensen zijn met geen stok de natuur in te slaan.
Druk op een pad in een natuurgebied lijkt in niets op druk in de stad. Denk aan iets als vijf tegenliggers op een kilometer. Vijf keer een passage op misschien wel minder dan anderhalve meter afstand. Kom daar in een supermarkt eens om. Maar op grond van die ene waarneming van die ene BOA op die ene dag op dat ene tijdstip is het pad nu dicht tot nader order.
Het andere pad was te smal volgens een BOA die ik toevallig aan een van de uiteinden trof. Niet te smal op dat punt maar verderop, aldus de BOA. Ik zie de ambtenaar die het hele pad met zijn meetlat had nagemeten al voor me. Op dat ene stuk geen anderhalve meter breed, afsluiten die handel!
Mijn meewarige blik trof een gevoelige snaar bij de BOA. Nu was ik al omgereden maar als het aan hem zou liggen had hij me op het pad van mijn voorkeur gelaten, liet hij weten. Maar ja, de veiligheidsregio ging erover. Hoe lang het pad nog afgesloten zou blijven? De BOA had geen idee. Tot corona voorbij was, nam hij aan. Over een half jaar? Over tien jaar?
En hoeveel paden volgen er nog? Met de coronamaatregelen is er een tijdperk van willekeur aangebroken. Ook kleine baasjes nemen beslissingen die pijn doen. Een maatregel instellen is in een handomdraai gebeurd, maar hoe kom je er ooit weer van af?
De hele natuur afsluiten voor de coronavirus? Maar dat is natuurlijk grote onzin, ik denk als iedereen zich aan de regels houdt , dan is er niks aan de hand en de allerzwakste gezondheid van mensen zullen toch sterven. Dat doet Moeder natuur, wees daar maar niet ongerust op. Ik denk dat iedereen die zich daar druk over maakt, bang is dat ze in die categorie vallen. Dat zul je toch gewoon moeten accepteren, Als je tenminste wil dat de mensheid niet uit gaat sterven.