Fotobron: Pixabay.com
Vaak vraag ik me af waar ik straks (of iets later) dood aan ga. Zeker niet aan ouderdom. Omdat ik dat niet wil. Zie het nut er niet van in om heel oud te worden.
Tenzij ik uiteraard op mijn vijfennegentigste nog zonder slokdarm-, maag-, lever, of welke orgaankanker dan ook, nog altijd mijn glas wijn kan drinken, lekker kan eten wat ik wil en mijn peuk nog kan roken omdat IK dat wil.
Waarom moeten (en willen) we allemaal toch zo oud worden en wordt ons tegelijkertijd alles wat het oud worden nou juist zo leuk maakt, steeds meer ontnomen? Omdat we ‘gezond’ oud moeten worden?
Hoe gezond is het eigenlijk sowieso om oud te worden? En wat kost dat dan wel niet, dat oud worden?
Ik kan m’n heup breken, dement worden, in een rolstoel terecht komen, m’n tanden uit m’n bek laten slaan door een acteur uit Opsporing Verzocht, een overheidsvirus oplopen en dan nog zou ik 95 jaar kunnen worden.
Godverdomme wat een lol, Blokhuis. Maar die clown van een baas van je heeft intussen heel andere snode plannen met ons.
Mochten de ic’s weer eens overvol raken door een volgend gecreëerd overheidsvirus, dan mogen wij in rijen van twee linksaf linea recta richting de crematoria. Met de trein uiteraard, wel op anderhalve meter afstand. Da’s nog wel zo menselijk.
En dan te bedenken dat Hugo de Clown wellicht de lijsttrekker wordt van het CDA. De kans dat dit land een dictator krijgt, neemt hiermee dus aanzienlijk toe. Hugo weet als ex-onderwijzertje allang wat dicteren is. Rutte heeft ‘m alleen nog even de fijne kneepjes bijgebracht.
Tegen die tijd dat je dan wél 95 bent, heb je dus dankzij die Blokhuis waarschijnlijk al dertig jaar niet meer geneukt, niks meer gezopen, geen sigaret aangeraakt, ben je zestien keer bijna gestikt in een visgraat en een droge hap quinoa, heb je vier maagzweren door vegetarische rookworsten en bloemkoolhamburgers gehad en ook nog eens talloze quarantaines van Hugo overleefd.
Dat neuken wordt nu trouwens al een probleem. Ik ben hetero, maar dat wordt ons steeds lastiger gemaakt.
Je moet van de VN nu eerst vragen of de persoon naast je menstrueert, zodat je zeker weet dat er een biologische vrouw in je bed ligt. Er bestaan namelijk menselijke wezens die zich ook vrouw voelen en zich zo gedragen, dat de kans groot is dat je lul verdwijnt in iets dat lijkt op een kut, maar wanneer je de daad bij het woord voegt, denkt: holy shit!
De Negerkut van Oom Tom, zoiets. Om het wel even multicultureel divers en zeker inclusief te houden. Ook personen met een XY-chromosoom mogen zich van de VN, ooit een serieuze organisatie, vanaf nu ‘vrouw’ noemen. How dare you!
Soms ben ik blij dat ik het grootste deel van m’n leven er al op heb zitten.
Ik kreeg van die kruisraketten veertig jaar geleden al genoeg jeuk aan m’n kont.
Maar ik heb het nu wel te doen met mijn kleinzoon van vier. Die op de peuterspeelzaal afgelopen week serieus tot de orde (bestaat dat nog?) werd geroepen, omdat ie met z’n wijsvingertje ‘pief-paf-poef’ roepend, op een ander jochie ‘schoot’.
Je lacht even, maar die lach vergaat je pijlsnel bij het zien van zo’n sneeuwvlok-juf. Wij schoten vroeger op indianen. Geen indiaan of blanke hond die daar wakker van lag. Het jochie in dit geval, was net zo blank als hij, dus er was geen sprake van racisme. Iets wat bij de meeste kinderen van die leeftijd überhaupt niet voorkomt. De meesten.
Ik ken ook kinderen van vier bij wie het dus wél voorkomt. Omdat hun pappie (kaal, brilletje, mager, leraar, ligfiets, D66) en mammie (pukkel, okselhaar, lange jurk, socioloog, bakfiets, GL), hun kroost daar met nadruk op wijzen:
“Kijk Aiden (uniseksnaam, nog geen menstruatie), dit kindje heeft een andere huidskleur dan jij, maar is ook maar een heel gewoon kindje. Daar is dus niets raars aan. Die komt gewoon uit een heel ander en heel warm land en wil ook, net als wij, graag gelukkig zijn. En die moeten wij daarbij helpen. Omdat witte mensen zoals wij, hun zwarte opa’s en oma’s heel vroeger gratis en voor niks witte bloemetjes lieten plukken! Daar zijn wij witte mensen van nu, heel erg boos om en daarom sturen wij al die zwarte papa’s mama’s de stad in en mogen ze van ons gaan winkelen en alles gratis kopen wat ze willen. Een tot KPN-monteur omgeschoolde witte politieagent komt dan vervolgens bij hen thuis die mooie nieuwe 8K tv installeren en kust bij het weggaan hun voeten.”
Papa en mama en hun enge WLM-clubje hadden dit ook in ons land graag willen zien.
Het begin is er al; binnen afzienbare tijd hebben we in Nederland naast een wassenbeeldenmuseum ook een rassenbeeldenmuseum.
Uiteindelijk komt die hele Coronacrisis en de schade die al die racisme-schreeuwers hebben veroorzaakt via de belastingaanslag terug op het bordje van iedereen die in Nederland werkt; da’s derde persoon enkelvoud van het gelijknamige werkwoord.
Mocht je dan te veel schade hebben betaald, dan krijg je als teruggaaf een voucher. Die mag je dan inwisselen wanneer Pasen en het einde van de Ramadan op dezelfde dag vallen.
Daarna achteraan sluiten in de Ramadan-rij, dan loop je het snelst binnen.
Slechts twee dingen zijn oneindig: het universum en de domheid van de mens (Einstein).
Helaas of gelukkig.
Het leven is het helaas niet.
En gelukkig niet alleen voor mij.
Jullie gaan straks (of iets later) allemaal dood.
