
Bron: Pixabay
“Pap? Die BMW parkeert op de invalidenplek.” Zoon, gediagnosticeerd met McDD kijkt mij boos aan. “Dat mag niet! Die man legt geen invalide-kaartje achter zijn ruit.“
“Ik zie het,” zeg ik, en ik wil doorlopen. “Ik ga hem zeggen dat hij ergens anders moet gaan staan,” roept Zoon boos, terwijl hij richting de man begint te rennen. Nog net op tijd weet ik hem tegen te houden. De foutparkeerder is namelijk een ‘anabolen-Bobje’ waar ik al eerder ruzie mee heb gehad. Een tweede confrontatie eindigt zonder twijfel in een paar klappen op mijn neus. Daar heb ik geen zin in.
Zoon blijft echter boos. Hij kan niet tegen onrecht.
De boosheid snap ik. Ik kan ook absoluut niet tegen mensen die op een invalidenplek parkeren terwijl ze niets mankeren. Maar ik heb geleerd dat zulke eikels toch niet veranderen. Tegenwoordig laat ik mijn irritatie maar gewoon los.
De boosheid bij Zoon zal nog wel even duren, weet ik uit ervaring.
Zoon reageert altijd fel op onrecht. Zo werd hij laatst ten onrechte beschuldigd van het kapot maken van een stuk speelgoed, toen hij met andere kinderen aan het spelen was. De papa die hem confronteerde kreeg er verbaal flink van langs. Zoon schold hem uit met elk synoniem voor ‘scrotum’ en ‘penis’ dat hij kent.
Onze zoon is altijd eerlijk. Als hij iets kapot heeft gemaakt, dan meldt hij dat keurig. Hij accepteert de consequenties. Hij toont zelfs enigszins berouw als hij uit zijn slof is geschoten.
Kinderen die gepest worden beschermt hij, mensen die voordringen krijgen de wind van voren en auto’s die door rood rijden verdienen een middelvinger.

Bron: Pixabay
Enerzijds vind ik het stoer. Ik ben trots dat Zoon zo rechtvaardig is.
Aan de andere kant vrees ik voor de confrontaties waarin hij gaat belanden, als hij wat ouder is. Zijn toekomstige tegenstanders zullen feller reageren. Zij worden met de jaren volwassener, waar Zoon psychisch een dreumes blijft.
Ik ben bang dat het niet altijd bij woorden blijft. Want deze maatschappij floreert in egocentrisme en in agressie.
Die gedachte beangstigt mij.
Meer blogs over McDD lezen? Klik hier.