Bron: Photo by hotblack at Morguefile.com (934935)
Afgelopen nacht zat ik “op wacht”. Rond drie uur ging de wekker. Onmenselijk vroeg. Ik weet het; eigenlijk ben ik niet goed wijs om mezelf dit aan te doen. Maar zo’n komeet die maar eens in de 6000 jaar langs komt en die je ook nog met het blote oog kunt zien, die moet je als rechtgeaarde, kosmisch geïnteresseerde mens niet willen missen. En ik hoefde de volgende dag toch niet te werken (want: welk werk?).
Comateuze ‘wise guy’
Nick is eveneens een werkloze astro “wise guy” en als zodanig sowieso gefascineerd door alles wat met het heelal en de zon te maken heeft. Ik kreeg dan ook de instructie om hem vooral wél even te wekken, zodat hij ook zijn eerste komeetervaring kon opdoen.
Nu moet ik toegeven: het om 3AM verwekken van mijn zoon was een eitje, maar het wekken van hem om die tijd is vooralsnog godsonmogelijk. Ik heb hem in zijn oor gefluisterd (en kreeg een kreunend ‘laamemèrusss…’ ten gehore). Ik heb hem flink heen en weer geschud (en incasseerde zelfs een verslapen duw in mijn maag).
Ik heb zelfs keihard “Neowise is here!” door de ruimte gebruld. Toen werd Simone wakker. Nick niet. Nick weigerde. Dus ik heb hem maar laten liggen. Dan maar een wakkere tirade in de ochtend op de koop toe.
Staren naar het noorden
Enfin. Om kwart over drie die nacht zit ik op mijn dakterras en staar gebiologeerd naar het noorden, alwaar niets te zien is. Veel te vroeg, vermoed ik. En koud, dat ook. Volgens de astronomische berichtgeving moet het ding ‘s nachts vanaf een uur of half vier aan de noordelijke hemel langsvliegen.
Ik zwengel de kompas-app op mijn mobiel aan en na enige calibratie weet ik waar het exacte noorden is. Daar waar ik al wist dat ie was. Maar: zekerheid voor alles.
Ik zoek ook nog even de Grote Beer – alias het steelpannetje – want volgens de instructies in de krant moet ie daar ergens rechtsonder verschijnen, die Neowise.
Kometen worden overigens altijd naar hun ontdekker(s) vernoemd, zoals bijvoorbeeld “Hale-Bopp”. Maar ja, de meeste kometen worden tegenwoordig door satellieten ontdekt en dan krijgen ze dus namen als “C/2020 F3”. Maar dat klinkt meer als de zoon van Elon Musk (die andere sterrenkundige met Mars-ambities). De satelliet die deze komeet spotte, heet “WISE” (van: Wide-field Infrared Survey Explorer).
En het is ook nog eens een gloednieuwe komeet (27 maart ontdekt), dus die werd toen ter afwisseling maar Neowise genoemd. In de huidige context had ik ‘Coronawise’ een betere naam gevonden, maar ja, wie ben ik.
Neowise nu!
Hoe dan ook; ik wil Neowise zien. Nu. En vooral: deze unieke gebeurtenis in mijn verder zo ophef-loze leven op de plaat vastleggen. Oók nu. Daarom maak ik eerst maar eens een paar testfoto’s met mijn mobiel. Die heeft een nachtmodus, maar eigenlijk heb je daarvoor een statief nodig, want de sluitertijd is dan heel lang. Manueel vasthouden is dus geen optie.
Op naar Nicks kamer, statief jatten. Nick slaapt nog steeds als een os. Ik probeer het niet eens meer; ik heb haast.
Terug buiten vraag ik me af of ik het natuurfenomeen in die korte statief-haaltijd misschien nét gemist heb. Ik positioneer mijn mobiel, de blik geen moment meer van het hemelgewelf afwendend. Alles is completely Neowise-ready, oftewel “klaar voor de nieuwe wijsheidskomeet”.
Ik maak voor de zekerheid nog een testfoto van een lullig ster(retje) en hoop intens dat de komeet zelf straks alsnog goed te zien zal zijn.
Wachten op Godot Komeet
Ik nestel me op het harde bankje en wacht, onderwijl mijmerende over meteoren, kometen, meteorieten en planetoïden. Niet dat ik twee dagen geleden het verschil tussen al die hemelse dingen wist, maar nu wél. En nu is wat telt.
Ik wacht. En staar. En wacht.
Kwart voor vier. Langzaamaan begin ik me toch wel zorgen te maken dat het niks meer gaat worden tussen mij en Neo. Ik tuur vertwijfeld naar het zwart, met hier en daar een wit, staartloos puntje.
Om kwart voor vijf word ik met een schok wakker. Regen.
Geen komeet gezien. Zelfs geen fatsoenlijke meteorietenregen.
Een hartgrondige vloek ontsnapt me.
Uit pure frustratie kalk ik met de ‘graffiti’-functie een eigen komeet in mijn testfoto, bovenop het miezerige sterretje. Zo. Dáár. Met je komeet.
Maar er is nog een lichtpuntje: tot 12 juli heb ik elke nacht nog een nieuwe kans. Tot die tijd blijft Neo namelijk goed zichtbaar. Zeggen ze. Bij helder weer, dat spreekt voor zich.
Vannacht ga ik het weer proberen.
Tenzij het regent.
Dan blijf ik in bed.
Ik hoop dat het regent.
Fotocredits: D.Enkeling (inclusief bewerking)
