Fotobron: Pixabay.com
In een tijd waarin steeds minder mag en iedereen zich blijkbaar gekwetst, beledigd, gediscrimineerd of respectloos behandeld voelt, gebeuren soms ook nog wel leuke dingen. Je moet ze wel willen zien. Of beter gezegd; de humor ervan in willen zien. Want da’s natuurlijk ook wel een beetje waar het om draait. Humor.
Je kunt je iedere dag wel gaan ergeren aan die Akwasi’s, Sylvana’s, Airfryers, een jankende Zomergast en nog tal van die humorloze gekleurde ex-katoenplukkers, die dagelijks een podium krijgen op de NPO Staatstelevisie vanwege hun geveinsde gekwetstheid, maar je kunt er maar beter om lachen.
Zelfspot hebben ze toch niet, dus keihard in hun smoel uitlachen. Da’s altijd nog beter dan iemand in z’n gezicht trappen.
Akwasi blijkt een huisjesmelker. Dat vind ik dan weer humor. Alleen al omdat melk wit is, tenzij het Chocomel heet, natuurlijk. Iemand een andere naam voor een bruine huisjesmelker misschien?
Zat vorige week op een terras en bestelde koffie. “Cappuccino of zwart?”, vroeg het meisje.
“Bruin graag”, antwoordde ik. Ik pas me snel aan.
Na de Diversiteitsbokaal bij de NOS is er nu ook een ‘Checklist voor diversiteit’ binnen de reclamewereld.
Want; anti-racisme, diversiteit en inclusiviteit (dit woord komt overigens nog altijd niet door de spellingscheck van Word) staan ‘hoog op de agenda’ en “je kunt je gewoon niet meer permitteren er geen mening over te hebben”, zegt Petra Lubbers van zo’n grachtengordel reclamebureau (sinds wanneer is een reclameboodschap überhaupt een politieke mening?).
En ze begint dan een aubade aan die nieuwe commercial van McDonalds; opa en oma (stel ouwe volbloed blanke Texaanse knarren) bezoeken eindelijk weer hun kleinkinderen, gaan eerst langs de McDrive (duh) en pinken daarna een traantje weg bij het zien van hun prachtige halfbloed kleinkindjes en hun grote zwarte schoonzoon Bubba:
(tekst loopt door onder het filmpje)
Prachtig. Lachwekkend. Bezopen. Gewoon. Volgens mevrouw Lubbers waren hier alle puntjes van de diversiteitschecklist afgevinkt. Volgens mij waren ze bij het bureau van McDonalds gewoon knetter stoned van het lachgas.
Nuchter bedenk je zoiets niet.
De Bond van Adverteerders (paarse broeken, werkzaam bij multinationals) deed een onderzoek waaruit bleek dat ‘onze huidige reclames geen realistisch beeld geven van onze samenleving’.
Da’s maar goed ook, denk ik dan, want anders was ieder reclameblok een promotie van Opsporing Verzocht geworden en dat willen we ook weer niet.
Volgens Petra Lubbers moeten Jumbo, Ziggo. AH, Heineken en noem maar op, ook een stapje extra zetten (checklist afvinken), want “wij zitten er thuis allemaal klaar voor”.
Nou, wij niet hoor. En ik denk het overgrote deel van normaal denkend Nederland ook niet. Volgens mijn onderzoek. Nou, oké vooruit. We zien dat paternalistische AH nog wel een keer helemaal gekleurd worden, want ze zijn daar inmiddels ook al half vegetarisch, halal én fan van Arie Boomsma.
Maar ik zie toch echt Frank Lammers ‘zijn’ Maike Meijer nog niet inruilen voor Sylvana Simons, want dan zou vader Frits Lambrechts een acute zenuwinzinking krijgen en Max Verstappen, die toch al weigert te knielen, rijdt dan met 300 km/u direct door naar de Aldi.
Dat gaan ze bij Jumbo niet doen (hoop ik).
Het zijn ook nog eens Brabanders en die hebben hun eigen Braboneger, hoewel ie dat zelf niet meer wil zeggen (behalve tijdens corona-carnaval).
Laatst zei iemand tegen mij dat je die hele discussie over dat vermeende racisme maar het beste kunt negeren, want drammers met marxistische trekjes hebben altijd hun gelijk.
Negeren.
Ik moest er om lachen.
Als je het woord uitspreekt ,is dat heel anders dan wanneer je het schrijft.
Negéren.
Of négeren.
Kan allebei.
Ik ben er vóór om de tweede versie te gaan gebruiken als er weer iemand komt drammen over racisme. Dan noemen we dat négeren. Om het dan vervolgens gewoon te negéren. Want dat kun je het beste doen met drammers.
