Afbeelding van PublicDomainPictures via Pixabay
PTSS, in combinatie met een persoonlijkheidsstoornis. Vermoedelijk cluster C, maar er zijn voldoende raakvlakken met cluster B.
Deze diagnose kreeg ik vorige week.
“We hebben goede hoop dat we uw klachten kunnen oplossen met EMDR,” vertelt de psychiater, “we gaan er vanuit dat uw ontwikkelingsstoornis, of persoonlijkheidsstoornis, voortvloeit uit uw PTSS. Als we uw trauma’s weten te tackelen, dan bent u al een heel stuk verder. Mocht u na de EMDR nog niet van uw klachten af zijn, dan bieden we u uiteraard verdere behandeling aan.“
Ik dacht altijd dat alleen getraumatiseerde soldaten PTSS kregen, naïeveling dat ik ben. Maar nu klinkt de diagnose best logisch.
Post Traumatische Stress Stoornis.
Heb ik.
Bron: Pixabay
Dank je wel, pastoor.
Zou zo’n man dat destijds beseft hebben, toen hij zijn erectie in mij stak? Dat hij zijn slachtoffer PTSS cadeau gaf?
Zou de lust zoveel belangrijker geweest zijn, dan het besef dat hij een kind van 6 voor het leven psychisch verminkt? Dat hij met elke stoot het leven van een jongetje steeds meer kapot maakt?
Dat ik bijna 40 jaar na dato nog steeds dagelijks de lasten van zijn lusten moet dragen? En niet alleen ik, maar ook de rest van mijn gezin?
Wat dreef zo’n pastoor? Het was toch een man met aanzien. Met verantwoordelijkheid. Iemand waarop ieder kind blindelings zou moeten kunnen vertrouwen.
Ik kan niet aan de gedachte ontkomen dat de pastoor psychisch compleet kapot moet zijn geweest. Vermoedelijk zat hij voortdurend in een innerlijke strijd tussen zijn geloof en zijn seksualiteit.
En daar ben ik de dupe van geworden.
PTSS.
Het kwartje valt langzaam, een week na de diagnose.
Nu begrijp ik mijn ontwijkend gedrag wat meer. Ik begin te snappen waarom ik mijn emoties strak voor mij houd, waarom ik geen lichamelijk contact wil. Zelfs een goed bedoelde arm om mij heen doet mij verstijven van angst.
De keren dat ik dissocieer is een gevolg van mijn PTSS.
Mijn totaal gebrek aan eigenwaarde, het begint een reden te krijgen. De walging die mijn spiegelbeeld bij mezelf oproept, ik begin het een plekje te geven.
Vorige week, tijdens het gesprek met de psychiater, pakte ik de voorgestelde behandeling al met beide handen aan, maar nu pas dendert het besef binnen.
De pastoor mag dan in mij PTSS gepenetreerd hebben, mijn strijdvaardigheid heeft hij niet afgenomen.
Fuck die lul.
Trots op jou, dude!
From Maaskantje with love…
vanwege mijn vrijwilligerswerk bij Vom Falorie, psychiatrische hulphond, ken ik er meerderen die door seksueel mishandeling PTSS krijgen…
Deze honden hebben al levens gered
PTSS hoort zeker niet enkel bij veteranen of politie, maar iedere vorm van een levenstrauma….
Gabriël, fijn dat je weet waar je aan toe bent en ik hoop dat je baat hebt bij EMDR van andere lotgenoten heb ik begrepen dat ze er veel baat bij hebben gehad of hebben.
Het wordt leefbaar uiteindelijk geloof me maar heeft zijn tijd nodig en gun jezelf die tijd.
Heel veel sterkte…
Van begrip komt liefde. Dat zeggen die buddhaplaatjes waar niemand wat aan heeft. Maar ik denk dat t wel zo is dat als jij jezelf begrijpt, je meer open kunt zijn voor anderen en jezelf ook vergeeft voor wat je niet misdaan hebt.
Ik hoop dat je je hart durft te openen.