Door een absurde speling van het lot bevind ik mij in Noordwest-Engeland. Het is nacht, ik heb honger, dorst, pijn in mijn hoofd en een mist in mijn hart. De horror die zich voor mijn ogen afspeelt ‒ Blackpools nachtleven ‒ doet me bijkans kotsen, ik trotseer mijn neiging. Sodom & Gomorra in de Engelse provincie. Hanige onnozelaars met de herseninhoud van een fruitvliegje die door meiden op hakken van twintig centimeter geflankeerd worden, die eruitzien alsof ze op weg zijn naar hun werkplek op de tippelzone.
Dat beeld laat een tempeest van paniek door mijn aderen suizen. Ik krijg ’t crue verlangen te bespeuren van die beroemd-beruchte popromanticus naar verschroeide disco’s en opgeknoopte dj’s.
Het is tijd om mijn biezen te pakken, te verkassen naar andere oorden.
Mijn radio speelt. Roadhouse Blues.
De weg ligt stil als een teerzwarte soldaat aan mijn knieën. Met de soundtrack van mijn leven, is leven draaglijk. Mijmerend in een meer van rode en oranje lichtjes, op zoek naar een grootstad met een entertainmentniveau dat dieper reikt dan de zoveelste techno-herrie, raas ik voort.
Ook in hartje Liverpool niets dan working-class-treurigheid: kaalgeschoren macho-mannetjes die hun geblondeerde sloeries als bezittingen met zich mee tronen naar de discotheek, waar men geen muziek maar geluid produceert. Het deurbeleid van de gorilla’s die moeten ‘selecteren’, is om te huilen. Zoals wel meer om te janken is in dit pandemonium van ultieme smakeloosheid. Dan te bedenken dat dit de stad is waar ooit vier muzikanten vandaan kwamen, die hun vak verstonden; en meer dan dat.
Ik kruip, op mijn knieën, een steegje in, betreed een bar die van de buitenkant een schijnsel afgeeft, welke doet vermoeden dat een vermoeide reiziger met hoofdpijn, hier voor een uur of wat een thuis zou kunnen vinden.
Een zangeres begint te zingen ‒ cover van een fameuze lovesong uit de tachtiger jaren ‒, en ik ben spoorslags sprakeloos.
Glorierijke meisjesstem groet de nacht met troostrijk morgenrood; mijn getroebleerde hart verzacht, definitief in rust geschikt.
Love at first song.
Mooi, ‘On the road’ Kerouac waardig stukje!!
Thnx, Niek!