Dictatuurdromen

10-08-2020 door Punthoofd

Fotobron: Pixabay.com

Zagen jullie ‘m ook zo shinen? Onze hoofdonderwijzer van de Floris van Bommelbasisschool te ’s-Gravenhage? Tijdens z’n welverdiende zomervakantie werd ie toch zomaar gebeld. Of hij met spoed terug wilde komen, want een tweetal aan zware obesitas lijdende mannen zag tijdens zijn vakantie een kans om de macht over te nemen.

Hugo wilde net een selfie maken, terwijl hij z’n vakantiebaardje minutieus door z’n vrouw liet bijwerken, voor de stacaravan op het Nederlandse deel van een camping in Cap d’Agde (op het Franse campingdeel zou hij immers niet worden herkend).

Hij begreep dat zijn vrouw dit niet leuk zou vinden, dus vloekte hij zo hard “nondeju” dat zelfs de Fransen begrepen dat hij een belangrijk persoon moest zijn.

“Die vetklep van een Bruls gaat er met mijn ideeën vandoor”, besefte hij zich ineens. “Bij de mensen achter de deur kijken, was verdomme mijn idee. Maar hij kan gelukkig nog niks zonder mijn spoedwetje, lachte hij in zichzelf, toen hij voor de spiegel stond om z’n vakantiebaardje er af te scheren. “En die Grapperwaus lult ook nog gewoon mee. Verwarrend allemaal.”

Hugo vond het natuurlijk allemaal geweldig. Er stond al een heli voor ‘m klaar in Agde, die hem naar Nice vloog. Binnen een mum van tijd was Hugo terug in Den Haag.

“Ik kan ook geen week op vakantie, of de pleuris breekt hier alweer uit”, zei Hugo gekscherend toen hij inmiddels was bijgepraat door het OMT en z’n carrièrecoach Mark.

Bruls maakte nog een snerende opmerking; dat een directeur van een bedrijf in crisis ook niet op vakantie gaat. Maar hij werd daarna direct met drie mondkapjes voor z’n te dikke kop op de Sprinter via de Betuwelijn naar Nijmegen gezet.

Grapperwaus riep nog lacherig iets over een betoging op de Dam, een burgemeester die de regels aan haar laars lapte en tja, dat dan ook demense…

Maar dat was stemmingmakerij, volgens Mark. Ze moesten wel bij de feiten blijven. En die waren heel simpel: het aantal besmettingen was toegenomen dankzij die kutpubers.

“Maar dat was toch ook de bedoeling”, zei Hugo, die het zelf ook al niet meer leek te begrijpen. “Het idee was toch dat juist jongeren besmet zouden raken, zodat er langzaam maar zeker groepsimmuniteit opgebouwd kon worden?”
“De mensen zijn gewoon te laks”, zei Rutte. “Dat zei Femke ook al. Jaap en ik gaan vanaf nu het aantal besmettingen als meetmethode nemen, in plaats van het aantal Coronadoden, anders kunnen we ons beleid niet langer onderbouwen. Ik ben namelijk geen dictator en ook al zou ik het willen zijn, dan nog hebben we te weinig politie en militairen voor een dictatuur. Denk ook niet dat ik ze daar echt in mee krijg”, lachte hij. “Maar het Nieuwe Normaal blijft net zo lang duren tot we een vaccin hebben. En dat kan best nog lang duren”, zei hij met een knipoog. Het hele OMT brulde van het lachen en applaudisseerde voor zoveel getoond leiderschap.

Hugo keek even verward om zich heen. Even dacht hij weer terug te zijn in een basisschoolklas. Maar hij kwam gelukkig weer snel tot zichzelf en begreep dat hij ook iets van belang moest zeggen: “Ik heb al met een tiental vaccins afspraken gemaakt.”
Men keek hem verbaast aan. Zei hij dit nu écht?
“Euh… die mondkapjes gaan we dus ook niet doen, want die werken niet”,  ging Rutte er maar snel overheen. “Maar als een stel van die mafklappen van machtsgeile burgemeesters dat doen, omdat ze zo graag gedragsverandering willen bewerkstelligen; mijn zegen hebben ze!”
“Maar dan kun je toch net zo goed gewoon iedereen een feestmuts of een clownsneus opzetten”, riep Grapperwaus weer.
Iedereen lag wederom in een deuk.

“Heeft iemand in dit OMT al een causaal verband gelegd tussen de periode van de stijging van het aantal besmettingen, de grote families, het offerfeest en het feit dat de mondkapjes pas op 5 augustus in Rotterdam en Amsterdam verplicht werden?”, vroeg iemand plotseling heel serieus.

Het was ineens stil. Niemand lachte meer. Hugo keek naar z’n schoenen, Grapperwaus krapte met moeite aan z’n zak en Mark moest even bellen met Caroliene. Een paar tellen later liepen ze beiden naar de persco, Mark en Hugo.

Mark zit op Terschelling, samen met Jort, een fles Rothschild ‘burgemeester’ te maken en Hugo is inmiddels terug in Cap d’Agde en heeft alweer wat stoppels.
“Zo, en nu maar knus naar jullie warme nestjes en… denk erom: oogjes dicht en mondkapjes voor”, hoorde hij zich zelf zeggen. En zo droomde hij bij een ondergaande Mediterrane zon en een glas Bandol-rosé over z’n toekomstige premierschap.