bron: wikipedia.org CC4.0 (cropped) – credits: Richard Broekhuijzen (2015)
Heerlijk, Ellie Lust weer op tv! Ik had haar al zes minuten gemist en dat is teveel. Maar vandaag is het weer zover. Ergens in een flits van drie seconden. Het gaat over Pride Amsterdam 2020. Ellie Lust en Rik van de Westelaken nemen de kijker mee langs de meest bijzondere Pride-boten door de jaren heen en laten mensen aan het woord die zelf ooit op een boot hebben gestaan.
Ik denk Rik even weg, want die loopt alleen maar in de weg. Ellie! Dáár gaat het om. Als ik het fenomeen Lust op tv zie, ga ik daar volledig in op. Sommige mensen noemen haar al voorzichtig Ellie R. de Lust, vanwege haar bijna dagelijkse tv optredens. Maar dat gaat mij te ver, want Ellie maakt nooit een boze opmerking, terwijl Peter R. de Vries niet anders doet. Peter maakt zelfs zóveel boze opmerkingen dat je het geen boze opmerkingen meer kunt noemen, maar beter kunt spreken van tradities.
Ik houd van Ellie. Bij een optreden zet ik vaak de tv op pauze, zodat er automatisch een soort testbeeld van haar hoofd ontstaat op mijn tv-scherm. Soms zet ik er een achtergrondmuziekje onder om het af te maken. Meestal een liedje van de ‘er lustig op los blazende’ politieblaaskapel.
Wat ik ook heb, zijn handdoeken van Ellie. En shirtjes. Dan zit ik urenlang naar Ellies hoofd te kijken met een platte politiepet van Intertoys op mijn kop, starende naar zestig shirtjes die als vlaggen door mijn hele kamer hangen. Verder heb ik kaartjes besteld van “Ellie”, the Movie en “Lust”, de Musical.
Ik bedoel, van movie en musical is nog geen sprake uiteraard in deze tijd van Corona, maar die tekst die ik in een mail naar Carré stuurde, daar word ik nu nog opgewonden van. Ik kreeg uiteraard nooit een mailtje terug van Carré, maar elke dag lees ik de tekst van mijn bestelling een aantal keren na; daarvan ga ik namelijk volledig uit mijn dak.
“Hoi Carré, ik verzoek u (voorlopig) veertig kaartjes voor de opeenvolgende toekomstige optredens van de Musical “LUST” te reserveren. En als het kan, dan graag voor alle toekomstige optredens, ooit. Dank alvast. Groet, Paco.”
Mooi toch?
Een mooie vrouw trouwens, die Ellie… Er schijnen opblaaspoppen van te bestaan, met een politie-uniform aan. Kun je gewoon in de supermarkt krijgen. Een ware lust voor het oog. Om met Henk-Jan Freud, directeur-generaal van Albert Heijn te spreken: “Een politiepop met een Lust-hoofd van Albert Heijn is een Aha-Erlebnis.”
Over supermarkten gesproken. Misschien komen we ooit zover dat je als man dubbelgangers van Ellie, als je nieuwe vrouw, kunt uitzoeken in de supermarkt. Of dat vrouwen een man of een opblaaspop van Peter R. de Vries – wat volstrekt hetzelfde is – gaan uitzoeken. In een soort mannendump. Een maagdenhuis voor heren. Een omgekeerde harem, een “zijnem” zou wijlen Fons Jansen zeggen.
Kortom, ik lust er wel pap van.
Waarde Paco!
Het is een lust uw column al jankend te hebben gelezen. De tranen zijn gedroogd en het Tshirt met Ellie’s kop op de voor en achterzijde heb ik de kleding ophaalbak voor ex politie agenten gegooid. Ellie doet nu andere dingen op de commerciele televisie Ellie R. lust en de ‘ R’ is gejat van Peter Ruft de Vries!, maar dat geheel terzijde.!