© 2020 Johan van Tilburg
Het was liefde op het eerste gezicht, van mij naar haar toe. De allereerste keer dat ik haar zag, was ik reeds volledig verkocht. Haar rondingen, haar klasse en haar stijl brachten me totaal van mijn stuk. Iets wat ik niet elke dag meemaak. Nee, niet ieder kwartaal, zelfs niet ieder jaar.
Toch besloot ik niet gelijk initiatieven te ontplooien. Eerst maar eens een wijltje de kat uit de boom gekeken. Je kunt tenslotte nooit weten. Al dat moois langs ʼs heren wegen… Je wilt als man natuurlijk niets missen van het feest dat leven en minnen heet.
Na een week of twee was ik psychisch klaar, haar tegemoet te treden. Ik had mijn benaderingspoging zorgvuldig gepland, volgens een vast stramien. En warempel, het bleek te werken, al na circa tien minuten mocht ik haar de mijne noemen. Stralend van trots liep ik door de drukke winkelstraat, zij als een kostbaar kleinood aan mij arm:
Mijn nieuwe Tissot, met haar mooie, strakke, zilv’ren kast en de subtiele, slanke, goudkleurige wijzers.
