Bron: MW
Een omroep voor iedereen, dat willen ze zijn. Vreedzaam activist en zelfverklaard woordkunstenaar Akwasi is een van de initiatiefnemers, dus dan kan het haast niet misgaan. Zou je zeggen.
Omroep Zwart noemen de nieuwkomers zich, daar is duidelijk door een woordkunstenaar over nagedacht. En nadenken, dat zouden meer mensen moeten doen! Prikkelende naam ook, je moet maar durven! Dus tot zover ziet het er veelbelovend uit.
De intentie van de prille omroep geeft sowieso een warm gevoel in deze tijd van filterbubbels en identiteitspolitiek. De woorden verbinding en inclusiviteit hangen in de lucht. Weg met tweedeling, weg met uitsluiting, lijken ze te willen zeggen. Waarmee ze radicaal tegen de tijdgeest in zouden gaan. Ze zeggen het zelf, ze willen anders zijn! Anders, een woord dat vaak terugkeert in hun p.r..
Maar toch, die naam. Misschien zijn ze een beetje geschrokken van hun eigen bravoure. Misschien waren ze toch een beetje bang dat de naam misverstanden zou oproepen. Dat Omroep Zwart toch niet echt voor iedereen zou zijn. En ze wilden de witte medemens er juist zo graag bij betrekken.
Dus besloten ze de naam uit te leggen. Als je alle kleuren op een schilderspalet samenvoegt, krijg je zwart, zeggen ze in hun manifest. En dat klopt! Die klodders gekleurde verf staan natuurlijk symbool voor verschillende huidskleuren, oplettende lezertjes snappen dat.
Die analogie tussen verf en huidskleur is leuk gevonden (al zouden critici kunnen opmerken dat huidskleur er niet opgeverfd is, zoals bij Zwarte Piet)! Niets inclusiever dan zwart, is de suggestie! In zwart komt als het ware alles samen. Het is pure woordkunst.
Hoog tijd dus om dat woordkunstwerk eens kritisch tegen het licht te houden. Voor degenen die hun natuurkunde niet meer helemaal paraat hebben even een opfrisser. Onthoud even dat rood, geel en blauw de primaire kleuren zijn die in verschillende samenstellingen alle andere kleuren kunnen maken.
Rode verf is rood omdat hij alleen het rode deel van het witte licht (licht is nu eenmaal wit en het ontbreken ervan zwart) dat erop valt weerkaatst. Geel en blauw worden grotendeels geabsorbeerd. Gele verf laat alleen het gele licht ongemoeid en maakt het rood en blauw moeilijk. Blauwe verf idem dito met geel en rood.
Als je blauwe, gele en rode verf in gelijke delen mengt nemen ze alle drie een forse hap uit het opvallende licht. Met gebundelde krachten maken ze korte metten met alle kleur, met alle licht. Het wordt aardedonker. Daar hebben we het zwart van Akwasi.
Even tussen haakjes, als de witte medemens ook mee mag doen, moet je natuurlijk wat witte verf bij het zwart mengen. En dan krijg je grijs. En Omroep Grijs dat is zoiets als Omroep Max, en die hebben we al. Je zou het een schoonheidsfoutje kunnen noemen. Maar we zijn er nog niet.
Zwart zoals de woordkunstenaar dat ziet is niet de optelsom van alle kleuren maar juist het stelselmatige en consequente elimineren ervan, tot er geen kleur (en geen licht) meer over is! Noemden we dat geen uitsluiting? Dus niks inclusiviteit! Niks omroep voor iedereen! Het is juist een omroep voor niemand! Een woordkunstenaar is meer alpha dan bèta en dat wreekt zich!
Je brengt mensen van alle huidskleuren niet samen door ze stuk voor stuk uit te sluiten! Ja, oké, ze zitten in hetzelfde schuitje, maar dat heeft meer gemeen met zo’n rubberen vluchtelingenbootje dan met een zeewaardig jacht met een goedgevulde bar aan boord.
Maar als we nu eens echt van inclusiviteit zouden uitgaan, wat krijg je dan als je met kleur gaat spelen? Dan ga je natuurlijk niet uit van verf maar van licht! Licht van alle kleuren dat je samen laat komen. Denk aan drie lichtspots, een rode, een gele en een blauwe, onze primaire kleuren. Richt ze alle drie op dezelfde plek. En wat is het resultaat? Wit licht!
Omroep Zwart had Omroep Wit moeten zijn!
