Fotobron: Pixabay.com
De kleuterklas smeekt om regels, dwang. De anti-autoritaire premier blijft zijn liberale roots trouw en laat het ze zelf uitzoeken: ‘Kom jongens, jullie zijn grote kinderen’. Gevolg: ze slaan elkaar de koppen in. De kudde kan niet zonder de schapendoes die ze de juiste richting opduwt.
We kijven en bakkeleien ons steeds dieper de crisis in. Het poldermodel als wurgstokje… De chaos regeert. Wel kapjes en waar niet, geen kapjes, wel dringend advies.
Te weinig testen inkopen, want zuinigheid met vlijt, teveel testen maar geen lab-capaciteit of contactonderzoek mogelijk. November vaccin, nee, eerste kwartaal 2021, of nog later. Sneltest, ja doen! En wel Nu! Dan kan Nederland feestland weer open. Nee, wachten tot er geleverd wordt en toch weer een hoop onverwacht controlewerk. Ouderen erbij laten horen, of toch maar isoleren. Ruimte voor de jongeren, nee horeca dicht! Coronawet noodzakelijk… Ja hoor ‘s even! Aanpassen discussie, het Plein, gepeupel dringt op.
We stevenen af op Europese records aan besmettingen, vanwege de erfenis uit de jaren ‘60 en ‘70 waarin het volk geleerd is dat iedereen zijn eigen baas is en je je niets aan regels gelegen moet laten. Autoriteit dient uit principe gewantrouwd te worden.
Feiten zijn meningen en andersom.
‘Omdat het fijn is om jezelf te zijn’, kakelde de VVD in die jaren. Dat zal je weten als ZZP’er. Tegen de tijd dat Jan met de pet de nieuwe tijd ook had opgepikt, was hufterigheid de nieuwe norm geworden. En toen kwam COVID om onze werkelijke solidariteit te testen. En het lijkt erop dat we tot in de supermarkt willen bewijzen dat de gezondheid van een ander ons compleet aan de reet zal roesten.
Nog een week of twee en we gaan door de 10.000 besmettingen per dag. En dat allemaal omdat wij, nazaten van dominee, boer, Josef Geelman en Piet Hein liever als eigen baasjes onze ondergang tegemoet willen gaan, dan dat we voor een ander een kapje dragen of afstand houden.
Behalve als het moet.
Dus kom maar op met die avondklok en die tweede Lock.
Wie niet horen wil…
Dat oude normaal, vergeet het maar. Dat was toen.
Alweer een mooie titel voor Andere Tijden, later.
