Bron: Pexels.com
Geraldine en de vrouwen is een programma dat een groep dames volgt, die in Kroatië een week lang therapie gaan volgen. Omdat ze slachtoffer van seksueel geweld zijn geweest. Ik had het programma opgenomen om het op een later tijdstip eens rustig te gaan bekijken. Het onderwerp raakt mij namelijk nogal persoonlijk.
Een paar uur na mijn eerste EMDR-sessie was achteraf gezien niet het juiste moment om het programma terug te zien. Ik heb het dan ook hooguit tien minuten volgehouden. Daarna was ik voorlopig klaar met het programma. Gewoon omdat het te dichtbij komt.
In die eerste tien minuten van het programma vertelde een dame haar verhaal; ze was na een optreden met de band ontvoerd en 7 uur lang verkracht door meerdere mannen. Een andere dame wist te melden dat ze geen enkele man meer vertrouwt. Dat ze zich graag wat vrouwelijker zou willen kleden, maar te bang is om een rokje aan te trekken. En dat haar zelfbeeld tot het nulpunt was gedaald.
Schokkende, maar helaas niet op zichzelf staande verhalen.
Geraldine vertelde dat 1 op de 5 vrouwen, en 1 op de 16 mannen slachtoffer is van seksueel geweld. Ze vroeg aan een deskundige waarom er in Nederland zo weinig aandacht aan wordt geschonken. De cijfers zijn namelijk nogal schokkend.
De deskundige kon er niet echt antwoord op geven.
Schaamte.
Daar heb je je antwoord. Pure schaamte, in combinatie met een afgenomen zelfvertrouwen. Waarom zou je je verhaal doen? Je bent het niet waard om geholpen te worden. Niemand die je zal geloven, want wie wil er überhaupt seks met zo’n lelijk mormel? Zo’n waardeloos persoon moet niet op de voorgrond treden. Die moet wegkwijnen, meer verdien je niet. Je bent walgelijk.
Zo denk ik in ieder geval vaak over mezelf. Ik kijk bijvoorbeeld nooit in de spiegel, want ik walg van mij. Ik kan heel goed een sociaal wezen spelen. In een groep weet ik mij prima staande te houden. Het lijkt alsof ik een zelfverzekerde, tevreden man ben. Maar ik voel mij nog altijd de Namaakman waar Bram Vermeulen zo mooi over zong.
Net zoals de vrouwen van het programma is bij mij PTSS gediagnosticeerd. Veroorzaakt door seksueel misbruik. Omdat een pastoor in mij moest zitten, toen ik nog te jong was om te begrijpen waaróm die man mij zoveel pijn deed.
Net zoals diezelfde vrouwen weiger ik om eenzaam in een verdomhoekje te zitten huilen. Daarom onderga ik EMDR.
Mijn therapie is vandaag begonnen. Ik zal door een hele zure appel heen moeten bijten. Maar ik bijt. En ik laat niet meer los. Net zoals de heldinnen van Geraldine en de vrouwen.
Maar voorlopig voel ik mij nog steeds die namaakman.
Ga vanavond ook terugkijken, helpt mij om te zien hoe sterk ze zijn.
Ik vergelijk het altijd met een bergbeklimmer die geen benen of armen meer heeft en die berg bedwingt en die zijn er wel degelijk en ze deden het.
Wat zij kunnen kan ik ook.
Hun handicap hield ze niet tegen, nou het misbruik van mijn stiefvader houdt mij niet tegen..
Sterkte Gabriël en houd moed, want dat ben je. Je bent moedig.
Sterkte Gabriël en hou vol
Wat jou is gebeurd is niet, ik herhaal niet, en ik herhaal nogmaals in hoofdletters: NIET jouw schuld. Het is de hufterigheid van een ander. En dat zegt alles over die ander en niet over jou.
Heel veel sterkte met alles wat je nu aangaat. Het gaat je verder helpen. En op een dag kijk je in de spiegel en dan weet je: ‘ik mag er zijn’.
Zo. Dat is een stap met een grote S.
Enorm veel kracht wens ik jou, Gabriël.
Je bent een van de tofste peren die ik ken.
Hartje!