Bron: Photo by hotblack at Morguefile.com
Ik ben herrezen. Bijna.
Wat zoveel betekent als: ik zit weer enigszins rechtop in bed, in plaats van 24/7 “op de rug staan” te praktiseren. Ik ben zó klaar met moe en lamlendig zijn. Alleen lukt het nog niet om ‘anders’, om energieker, vitaler, te zijn. Als ik van tevoren geweten had dat Corona zó aan zou voelen, had ik die lockdown in maart al preventief ingevoerd in mijn huishouden. Met drie extra sloten op de voordeur.
Ik heb de kinderen ook al twee weken niet meer gezien of gesproken. Ik hoop maar dat ex hen nog niet vermoord heeft. Zoveel quality time met haar eigen kinderen; het zou wel eens een kritieke overdosis kunnen betekenen. Net als iedere extra tablet paracetamol en tramadol voor mij. En het afkickproces moet nog beginnen.
Ik ben overigens wel enigszins teleurgesteld door het feit dat ze mij in al die tijd niet eens gebeld hebben. Vast te druk met online schoolzaken. En natuurlijk álle vertrouwen in hun pappie, dat ie dit Covid-kutklusje ook wel klaart. In zijn uppie.
Ik zou mijn bed moeten verschonen. Maar eerlijk gezegd zal ‘t me jeuken of ik in mijn eigen oude zweet lig. Als mijn koorts die virussen niet stuk voor stuk gedood heeft, dan doet de stank van oud angstzweet dat nu vast wel. Kill kill.
Vandaag heb ik een overwinning gevierd. Ik ben in één keer én in een rechte lijn naar het toilet gelopen. En dat niet alleen om te drinken. Ik heb ook wat achtergelaten! De euforie. Ik weet nu hoe de president van de VS zich voelt op het moment dat hij eindelijk de zege behaalt. Opluchting in het kwadraat.
Nu de rest van mijn leven weer langzaamaan opstarten. Vitale functies activeren. De sloten weer opendraaien. Freedom!
Ik ben herrezen. Bijna.
Zou het lezen hiervan ook besmettelijk zijn? Na het lezen van je vorige stuk, werd ik zelf ook ziek. Verdorie, en ik lees juist zo graag stukken van jou 😀