Foto: De Smijtshow
Avondtijd, kinderbedtijd. De twee jongetjes staan met natte haartjes in pyjama naast het ouderlijk bed. Een lekker hoog bed, stevig en robuust. Ze staan naast elkaar in de hoedanigheid van deelnemers aan De Smijtshow.
Iedere avond vindt er weer een nieuwe aflevering van dit korte format plaats, en het succes is groeiende. Het concept is even geniaal als simpel: papa (hee, dat ben ik!) is de presentator die tevens de gastjes met een creatieve zwaai het bed op smijt. Op spectaculaire wijze, dus lachen en hilariteit alom.
We beginnen met het voorstellen van de kandidaten. De presentator vraagt naar hun naam, leeftijd en of ze nog hobby’s hebben. De jongste – net drie jaar geworden – haalt de vragen nog wel eens door elkaar en beantwoordt de ‘Heb je nog hobby’s?’ vraag afwisselend met ‘Blauw’ of ‘Den Bosch’.
Vervolgens komt het spectaculaire gedeelte van het programma. Beurtelings wordt een kandidaat opgetild en in de armen van de presentator gehouden. Het publiek wordt opgezweet en gevraagd om mee te tellen. “Daar gaat ‘ie…een, twee, drie!” Waarop de presentator de kandidaat met veel overtuiging en bravoeure het bed op smijt. Dat gebeurt de ene keer met een hoge boog, de andere keer met een horizontale 360 (die van drie jaar oud weegt nog niet zoveel, dus die is zo rond gezwiept) en op avonden als de presenator er eigenlijk geen fut voor heeft, met een laf boogje losgelaten, waarbij de deelnemers eigenlijk zo goed als omlaag het matras op vallen. Dat zijn dan de minder spectaculaire 30 centimers – het is tenslotte niet elke dag feest.
Met iedereen uiteindelijk lachend op bed worden de deelnemers bedankt met een welgemeend applaus en wordt De Smijtshow afgesloten, waarna het verhaaltje-voor-het-slapen-gaan wordt voorgelezen. Tot morgen, bij weer een nieuwe aflevering!
