Bron: Pexels.com
Het lijkt wel of tegenwoordig iedereen boos is: op de overheid, op de politieke en culturele elite, op de banken, op elkaar. Boos op Rutte en de Jonge. Boosheid en negatieve gevoelens.
Al dat geklaag om je heen dat ze kerst van ons afnemen, als een soort ultieme ‘corona-straf’. Wat een flauwekul. De klagers misten afgelopen jaren deze familiedagen als kiespijn; schoonmoeder op bezoek? Geklaag.
Sinterklaas komt ook al niet meer langs, verjaardagen die niet gevierd kunnen worden. Verplichte mondkapjes. Vakantie in eigen land. Hé… weet je nog… buiten woekert een pandemie en er is nog geen vaccin voor iedereen.
Coronaklagers, coronatwijfelaars, coronagekkies. Een groeiende groep mensen om me heen twijfelt over het wel of niet gaan halen van een coronaprik. Verbaasd over de snelheid van ontwikkeling? Worden we stiekem gechipt? Of juist onvruchtbaar gemaakt om overbevolking tegen te gaan?
Dat getwijfel over vaccins zou best wel eens een probleem kunnen worden. Het vertrouwen in de wetenschap en objectieve nieuwsgaring kalft enorm af. De gekkies lijken terrein te winnen. In Amerika stemden ruim 70 miljoen mensen op zo’n gekkie.
Waar kan ik me aanmelden voor een coronaprik?
Ik wil er wel eentje namelijk. Ik wil me graag onderdompelen in de vaccinbubbel; voor mezelf maar ook om anderen te beschermen. Twijfels? Bang voor bijwerkingen? Alsof we nu geen risico’s lopen. De ziekenhuizen liggen vol, de economie gaat kapot.
Toch heb ik ook twijfels. Het wordt nog een hele heisa om minimaal 12 miljoen Nederlanders vrijwillig te laten kiezen voor dat prikkie. Kunnen we het logistiek efficiënt organiseren? Hoe kan het toch dat we de teststraten nog steeds niet op orde hebben? Hoe kan het dat de GGD nog steeds haperende ICT-systemen heeft? Dat tellingen bijna dagelijks gecorrigeerd moeten worden…
Tijd voor een Corona Deltaplan: de risico’s op een epidemie structureel beperken. Voorkomen is beter dan genezen. Ook de macht van ‘big pharma’ indammen. Laten we één front vormen, de politiek lijkt nu aan zet… één standpunt uitdragen. Samen draagvlak en discipline organiseren. De anderhalve meter voorbij…
Op zoek naar simpele ‘oplossingen’. Gewoon een stempel in je paspoort na vaccinatie. Deelnemen aan evenementen uitsluitend met een stempeltje. Idem voor bezoek aan IKEA, McDonalds en het verzorgingstehuis. Mét stempel weer toegang tot de horeca, zwembaden en musea. Reizen hoeft dan ook geen probleem meer te zijn.
Natuurlijk zijn er vraagtekens en valkuilen. Krijgen we straks een samenleving met vacin-have en have not’s? Hoe gaan we verschil maken tussen al dan niet gevaccineerden? Ethische discussies liggen op de loer. Maar wat weegt zwaarder: het algemeen maatschappelijk belang of het individuele recht op dwaasheid?
Ik zie mijn (klein)kinderen ook graag met de feestdagen, samen uiteraard. Toch gaan we dit jaar voor de ‘digitale versie’ en dat zal ook gewoon een leuke kerst worden! En de vijftigste verjaardag van de vrouw van mijn leven vieren we ook anders dan gepland.
Laten we kijken wat wél kan, wetenschappers en de zorg respecteren. Stoppen met twijfel zaaien. Leven met aandacht. Juist nu we niet met elkaar kunnen zijn, kunnen we er wel voor elkaar zijn.
“Fear does not prevent death. It prevents Life” ~ Naguib Mahfouz
