Bron: Pixabay
Corona was áán, deze week in huize Vugts. Of is, want voorbij is de misère nog zeker niet. Ikzelf én mijn vriendin ontkwamen er niet aan. Alsof er een vrachtwagen met keien over me heen was gereden, zo voelde ik me de eerste dagen. Met dikke koorts, iets dat ik eigenlijk niet ken. Want los van een jaarlijkse verkoudheid met heel veel niezen ben ik zelden tot nooit ziek.
Tot zover de symptomen. Tien dagen in isolatie en quarantaine is het devies, maar met twee kleine kinderen in huis is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Het ergste vond ik het voor de oudste. Die buiten zijn toedoen een Sinterklaasviering op school moest missen. Al die dagen niet met zijn vriendjes kan spelen, of buiten voetballen. Mijn hart brak voor dat knulletje. Gelukkig kunnen we wel gewoon pakjesavond vieren.
We zitten nog zeker een week in deze situatie. Alsof het al niet sneu genoeg is, is de oudste maandag ook nog eens jarig. Het bezoek halen we nog wel in. Trakteren op school ook. Toeter je even als je langs ons huis rijdt?
