Bron: Photo by hotblack at Morguefile.com
Zwarte Vrijdag, het was weer een crime.
Cyber Maandag: ook niet subliem.
De stad in wil ik dus zeker niet:
Hordes mensen! Stukken verdriet.
“Wat doen we dit jaar met Klaas?”
Een vraag waarover ik mij hooglijk verbaas,
komende van een stel slome pubermensen
met nog steeds tigduizend-en-één wensen.
“Niks!” antwoord ik telkens heel veilig.
“Die man is toch allang niet meer heilig?”
“En z’n knecht is ook allang opgerot,
Dus die Klaas kan nu prima op de pot.”
Gejammer. Gehuil. En ook wat gesnuif.
“Shit, dat was nu juist mijn favo fuif!”
“Kunnen we dan tenminste lootjes trekken?”
Nee. Lootjes kunnen ook verrekken.
Dan moet ik alsnog ergens iets kopen;
Zwart of Cyber, het blijft bezopen.
Playstations nergens te vinden.
Opgekocht door gehaaide vrinden.
Ik ben de hele koopgekte meer dan zat.
Stop die verrekte Xbox maar in je gat.
Een reep chocola, dat gaat nog nét
Mooi dat ík geen winkelpoot verzet.
De beste deal van de Cyberweek
Was die, waarvoor je niet bezweek.
100% gespaard, ‘t geld nog in de zak.
Besteed ik aan bier. En aan gebak.
Aan een biefstuk op het gourmetstel.
Aan tafelvuurwerk zonder oogletsel.
Aan solo-cybertoys zonder een date-flop
En misschien zelfs een verse Roxxxy-pop.
Nee, met ‘t Sintgedoe ben ik wel klaar.
Mijn geschenkrapen zijn al meer dan gaar.
Die hele feestwaanzin, die ergert te zeer.
Vanaf nu vieren we slechts nog: Sinternóóitmeer!
