Bron: http://hmd.plaatjesgenerator.nl
Zoon staat onder controle bij de kinderpsychiater. Elk kwartaal wordt hij door deze man gewogen, gemeten en hebben we een gesprek over de huidige stand van zaken. Zien wij veranderingen in zijn gedrag? Hoe staat het met de medicatie? Dat soort dingen.
We waren heel blij met deze kinderpsychiater. Een zeer kundige kerel, die handelde naar het belang van het kind.
Maar sinds kort moesten we noodgedwongen wisselen van psychiater.
Deze – een man op leeftijd – wil zichzelf bewijzen. Hij wil de diagnose McDD niet klakkeloos overnemen, ook al hebben 3 kinderpsychiaters afzonderlijk van elkaar deze vorm van autisme bij Zoon gediagnosticeerd.
De eerste ontmoeting ging ongeveer op de volgende manier:
-“Ik heb nauw samengewerkt met de man die McDD voor het eerst in de boeken heeft gezet. Ik weet heel goed wat het inhoudt. Uw zoon heeft ADHD, meer niet.”
-“Dus feitelijk zegt u nu dat al uw voorgangers een verkeerde diagnose hebben gesteld?”
-“Ik zet er vraagtekens bij.”
-“Eigenlijk zegt u dus dat uw voorgangers onbekwaam zijn?”
-“U luistert niet. Je moet naar de feiten kijken. En ik zie geen McDD bij uw zoon. Hij is gewoon druk. ADHD lijkt mij een betere diagnose.”
Ik word kriegelig.
– “En dat baseert u op de afgelopen vijf minuten dat u hem heeft geobserveerd?”
– “Nogmaals, u hoort niet wat ik zeg. Ik stel voor dat we eens een maandje Ritalin proberen. U zal zien dat uw zoon veel rustiger wordt. Als hij daadwerkelijk McDD zou hebben, dan zal hij er drukker van worden, maar dat zal niet gebeuren.”
-“Ik denk dat ik u heel goed hoor. Ik krijg echter de indruk dat u veel te snel een oordeel klaar heeft.”
-“Ritalin. Geloof mij maar.”
Een maand later:
Bron: http://hmd.plaatjesgenerator.nl
Zoon, terwijl hij grote duplo-blokken met een enorme snelheid door het kantoor torpedeert: “Wat voor smerige zooi heeft u voorgeschreven? Ik word helemaal gek van dat spul. Ik stuiter zó veel dat zelfs ik er gek van word.”
Ik: “En dat is precies wat wij ook zien, meneer. Hij is de afgelopen weken extreem onrustig geweest. Om gek van te worden. We willen dan ook per direct stoppen met die Ritalin, en we willen gewoon door blijven gaan met Aripiprazol. Zoals al uw voorgangers hebben voorgeschreven.”
– “Nee, natuurlijk. Per direct ermee stoppen. Het werkt dus blijkbaar niet. Zonde, want bij de meeste kinderen met ADHD werkt het meer dan prima.”
–“Zoals ik vorige maand al meermaals probeerde te zeggen, onze zoon heeft geen ADHD. Neem McDD eens in overweging, adviseer ik u. Tenminste, als u uw collega’s serieus kunt nemen. Ik denk dat ú degene was die niet luisterde.”
Nog geen vijf minuten later lopen we het kantoor uit. Met een herhalingsrecept voor aripiprazol.
“Jammer. Echt heel jammer,” hoor ik de eigenwijze kinderpsychiater in zichzelf zeggen, als ik woest de lift in stamp.
Lees hier meer blogs over McDD.
Wat een nare man lijkt me dat en dat is dan kinderpsychiater, ik zou kijken of ik er een klacht over zou kunnen indienen. Maar ja als je toch iedere keer bij die man terecht gaat komen, dan ben je bang dat je kind daar de dupe van gaat worden. Zijn er niet andere psych’s in de buurt zodat je kunt overstappen naar iemand waar je wel vertrouwen in hebt?