Wát zeg je?! (Credit: Bruce Mars / Pexels.com)
Elk jaar weer heb ik pret met mijn kerstpakket. Dat komt omdat ik alle producten uit het pakket graag uitdeel aan diegenen die het nóg harder nodig hebben. Als ik dan in de dankbare ogen van – bijvoorbeeld – de buurvrouw kijk, dan overvalt een gevoel van intens geluk mij. Elk jaar weer.
Eerder genoemde buurvrouw verras ik dit jaar met het pak gortdroge toastjes. In de hoop dat ze er tijdens de kerst in stikt.
De eeuwige bak brie geef ik aan de man die altijd zijn muziek zo snoeihard zet. Brie die je buiten de koelkast kan bewaren is per definitie onbetrouwbaar, dus ik verwacht dat ik binnenkort zonder oordopjes kan slapen.
De fles schroefdopwijn leg ik op de stoep van de alcoholist om de hoek. Opdat hij de rest van het jaar van een gruwelijke kater kan genieten. Die geeft hem dan nog wat gezelschap.
De zoute pretzels gaan naar de hartpatiënt die laatst dreigde om mijn hond de nek om te draaien. In de hoop dat hem niet meer de tijd gegund is om Flappie de nek om te draaien.
De rode tapenade stuur ik naar de overburen. Hij lust alleen maar aardappelen met een bal gehakt en wat appelmoes, en zij is zo stom om het nog te maken ook. Bij het bezorgen heb ik verteld dat er een smaakmaker voor ouderwets lekkere jus in zit. Wat zullen ze ruziën, tijdens kerst.
Bron: Pixabay
De lege doos heb ik in kerstpapier ingepakt, en voor de deur van het eenzame omaatje gezet. Natuurlijk ben ik niet vergeten om er van tevoren een flinke hondendrol in de leggen, en heb ik het cadeaupapier aangestoken net voordat ik aanbelde. Wat zal ze genieten tijdens het schoonmaken van haar crocs. Even iets anders doen dan breien, of patience spelen.
Het stro wat als opvulling diende heb ik in een plastic zakje aan de Turkse man vooraan de straat gegeven. Zo’n wijze uit het oosten kan er vast een kribbe mee vullen.
Ik raad iedereen aan om hetzelfde te doen. Zeker nu, ten tijde van een totale lockdown is het hartverwarmend om iets voor je buren over te hebben.
Zalig kerstfeest!
