Fotobron: Pixabay.com
“Ik was de dochter van een Griekse farao en leefde in de vierde eeuw voor Christus. Het volk hield van mij en ik hield van het volk. Op mijn achttiende verjaardag ben ik tijdens het wagenrennen in de arena van Athene om het leven gekomen. Volgens mijn therapeut is dat de reden waarom ik in dit leven steeds maar weer zak voor mijn rijexamen.”
Op sociale media kom je ze steeds vaker tegen. Vrouwen die in regressietherapie zijn geweest. En dat is smullen, want elk verhaal van een vorig leven laat zich vertellen als een spannende, vuistdikke roman. Ik lees alle avonturen glimlachend, maar denk bij mezelf: waarom kom ik nooit een vrouw tegen die in een vorig leven net zo’n anoniem bestaan leidde als nu?
Vrouwen die in reïncarnatie geloven, bevinden zich in uitstekend gezelschap. Zo beweert het medium Jomanda dat zij de reïncarnatie is van Bernadette Soubirous, het herderinnetje dat in 1858 in een grot nabij Lourdes de Heilige Maria voor zich zag verschijnen.
We kennen het vervolg. Bernadette werd van de weeromstuit non en Lourdes een enorme hit. En Jomanda? Die beweert dat zij, toen ze Bernadette was, aan kanker is overleden. “Eigenlijk ben ik dus een ervaringsdeskundige.” Nou, daar heeft Sylvia Millecam dan mooi haar voordeel mee kunnen doen.
Het sterkste argument tegen reïncarnatie is niet Jomanda, maar de groei van de wereldbevolking. Ten tijde van Christus telde de aarde circa 250 miljoen mensen. In 1800 was dat aantal gegroeid tot één miljard. In 1927 waren het er twee miljard, eind jaren vijftig drie miljard en in 1999 zes miljard.
Laat die getallen los op het fenomeen reïncarnatie en je komt uit op de volgende feiten. De kans dat iemand die nu leeft, ook in 1800 leefde, is één op zes. En de kans op een vorig leven ten tijde van Jezus is 1 op 24. Om over de tijd daarvóór nog maar te zwijgen.
Er is slechts één conclusie mogelijk voor wie in reïncarnatie gelooft: het overgrote deel van alle mensen die nu leven, leeft voor de eerste keer. Allemaal verse zielen dus. Maar ja, vertel dat zo’n miep op Facebook maar eens, iemand die o zo graag in een vorig leven priesteres in Atlantis had willen zijn.
Voortbordurend op het fenomeen recycling kan het natuurlijk ook zo zijn dat zielen vaker ingezet worden om terug te keren naar de aardbodem. En wie weet welke vormen van (intelligent) leven er nog elders in ons zonnestelsel huist. Dat geeft een onvermoede reserve aan zielen die ingezet kunnen worden om onze groeiende wereldbevolking op dat gebied te gerieven.
Maar sinds deze column weet ik in ieder geval zeker dat ik in een vorig leven niet omgekomen ben in een arena tijdens een wagenrennen; ik heb, begin jaren ’70, mijn rijbewijs in een keer gehaald. Nu nog uitvlooien waarom ik niks heb met waater en de bijbehorende sporten, maar een groot liefhebber ben van (bloeiende) heide. Dat ik in een waterarm , maar wel heiderijk gebied geboren en opgegroeid ben heeft er uiteraard niks mee te maken.
Natuurlijk heeft dat er niets mee te maken, jij bent gewoon als heks aan de waterproef onderworpen en daarbij natuurlijk verdronken 😉 Kijk zo kun je alles wel verklaren nietwaar?
Dat zal het zijn. Ik begin warme gevoelens voor de regressietherapie te ontwikkelen, want het herbergt een ongekend groot scala aan excuses in zich om iets niet te willen of kunnen doen.