Fotobron: Pixabay.com
Je kunt schrijven wat je wilt maar het blijven Hollanders. Je kunt je voornemen om je niet meer te ergeren, Twitter in de ban te doen (zo, aanpakken, die 87 volgers) of alleen nog de Donald (maar ja, daar heb je die naam weer) Duck te lezen.
Je kunt wachten tot zo’n beetje einde uitzending (Op1) voor er aan Baudet een kritische vraag over het vermeende antisemitisme bij het FVD wordt gesteld en dan nog door een Panne(n)koek van dienst en niet door presentator Jort. (niet verwarren met die oom van…)
Dit gave land en zijn fijne, empathische inwoners weten je keer op keer opnieuw bij de strot te grijpen. Heerlijke solidaire kameraden, brave huisvaders, jus in een kuiltje, Langs de Lijners op zondagmiddag, beetje kankeren op Rutte en na twaalven als iedereen onder de klamme lappen ligt nog bij de Night Lounge op 7 blijven hangen. ( hoe weet ie dat..?)
‘Kantoorpersoneel in Zorginstellingen dringt voor bij vaccinatie’
Dus er was een pietsie onduidelijkheid in een brief van onze Hugo over het inplannen van prikafspraken, wanneer en voor wie. Er was een flintertje ruimte, een muizengaatje om de inhoud naar je eigen kleinzielige denkraam te interpreteren. Er zat een halve spatie tussen bedoeling en mogelijke uitleg. En daar stonden ze, de helden van The Office, de plaats innemend van mensen die echt tussen de COVID-wolken staan.
Wat deed de afdeling voorraad-administratie trouwens in dat gebouw, we zouden toch thuiswerken? Wat deed de manager Human Resources in de aanzwellende rij en het Hoofd Lege Dozen?
Sneu volk, dat vermomd achter een mondkapje in de gang van het ziekenhuis staat. Beetje druk in de broek want stel je voor dat het een bekende is, die net voor de naald je arm ingaat, vraagt wat jij komt doen. Maar niks aan het handje, ook de werkgever die de info deelde, had zijn verstand op de gereserveerde parkeerplaats laten liggen en niemand greep in.
Straks wel even moeder de vrouw bellen dat je de eerste dosis binnen hebt: ‘Nee ik kon niks meenemen.’
We heffen dit fantastische land gewoon op als het nog even duurt.
Persoonlijk ervaar ik het hier beschrevene als een symptoom van de huidige samenleving die steeds verder ‘verjuridiseert’. In de brief was niet overduidelijk en ondubbelzinnig omschreven, -gedefinieerd is misschien een beter woord-, wat er bedoeld werd met ‘later’ en zwart/wit-denkers vatten het daarom op als ‘nadat het direct betrokken zorgpersoneel gevaccineerd is’ en dat moment kan ook aansluitend zijn, zolang het maar erna is. Iedereen kon het met zijn boerenverstand wel beredeneren wat ermee bedoeld werd. Echter, het werd niet expliciet verboden, dus mag het. Het begint te tenderen naar een maatschappijvorm die gekenmerkt wordt door “Alles is verboden en wat mag is verplicht”.
Die mentaliteit noem ik dus de verjuridisering van de samenleving en om het even iets breder te trekken; veel ‘ambtenarij’ is er ook een direct gevolg van. Elk regeltje wordt getoetst aan de letter en nooit naar de geest.